Tuesday, December 22, 2009

မိုးတိမ္အေၾကာင္း (၃)

အိမ္အတြင္း၌ေမွာင္ေနရာ ႏြယ္က ဘုရားစင္မွ ဖေယာင္းတိုင္ကို ထြန္းညွိလိုက္သည္။ "နင္ ဘာစားခဲ့ေသးလဲ ေကာင္ေလး။" " အင္း ကလပ္က ထမင္းေၾကာ္ေကြ်းလိုက္တယ္။" " အင္း... အင္း။ ခနေစာင့္ဟ ... ငါအ၀တ္လဲလိုက္ဦးမယ္။" ႏြယ္ အခန္းထဲ၀င္သြားသည္။ သူ႔ရင္ထဲ၀ယ္ မည္သို႔ေျပာရမည္မွန္းမသိ။ ခုအိမ္မွာ ႏြယ္တစ္ေယာက္တည္း၊ သူ႔အေဒၚဘယ္သြားပါလိမ့္။ ဘုရားပံုေတာ္ေလးေရွ႕မွ မီးတိုင္က လႈပ္ရွားေနသည္။ အို ... ၿငိမ္းသြားမွျဖင့္ ...။

ျခင္ေဆးေခြတစ္ေခြကို မီးညိွရင္း ႏြယ္ထြက္လာသည္။ "လာ ေကာင္ေလး ေရွ႔နားမွာ သြားထိုင္ရေအာင္။" " အင္း ႏြယ့္ ... အေဒၚေကာ။" " ရြာျပန္သြားတယ္ဟ။" တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ "ႏြယ္ ... နင္ကလပ္မွာလုပ္တာ အေဒၚသိလား။" " သိတယ္။ ... ... ... .... ။"
" ဘာမွမေျပာဘူးလားလို႔ နင္ဘာလို႔မေမးတာလဲ။" သူတိုးတိတ္စြာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ "ငါ ဆက္မေမးတတ္ေတာ့လို႔ ။ "
နီးကပ္စြာ ယွဥ္တြဲထိုင္ေနေသာေၾကာင့္ ႏြယ့္ကိုယ္နံ႕ကို ရေနသည္။ သူ႔ညာဘက္ျခမ္းမွာ ႏြယ့္ကိုယ္ႏွင့္နီးေနေသာေၾကာင့္လည္း ေႏြးေနသည္။ ႏြယ္က ..." နင္ဒီေန႔ ငါ့ကိုၾကည့္ေနတယ္ မဟုတ္လား။" " အင္း .... ။" " ငါ... နင့္မ်က္လံုးထဲကို ျမင္ရတယ္။" ႏြယ္ထိုသို႔ေျပာေသာအခါ သူ႔ရင္ထဲ ဆို႔နင့္လာသည္။ "အင္း ... ငါနင့္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ႏြယ္ရယ္။" ႏြယ္သည္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ႏြယ္မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္တို႔တြဲခိုလ်က္... ...။ "ငါလည္း နင့္ကိုခ်စ္တယ္။" သူထိုစကားကိုၾကားၿပီွးေနာက္ အေတြးက ဟိုးအေ၀းသို႔ ေျပးသြားသည္။ ႏြယ္လည္း ေတြးေနေပလိမ့္မည္။ သူ႔ပခံုးစြန္းကို ႏြယ္မွီလိုက္ခ်ိန္ သူႏြယ့္ပခံုးကို ဖက္ထားလိုက္သည္။

ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္ေလးမ်ား ဟိုတစ္ပြင့္၊ ဒီတစ္ပြင့္ႏွင့္ ပုစင္းရင္ကြဲေလးမ်ား၏ အသံမွတပါး ဘာသံမွ မရွိ။ အသာအယာတိုးေ၀ွ႕ေနေသာေလႏုေအး ... အိမ္တံစက္ၿမိတ္အေမွာင္ရိပ္ေအာက္၀ယ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မွီတြဲထားေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး။ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္၍သာထားလိုက္သည္။
သူနားမွာ ရွိေနေသာႏြယ္ကို သိေနသည့္ အသိမွတပါး အျခားမရွိ၊ မသိခ်င္ေတာ့ပါ။

"ေကာင္ေလးေရ ... အိပ္ၾကစို႔။" " အင္း ... ။" ႏြယ္က သူ႔အတြက္ ေခါင္းဦးႏွင့္ေစာင္ ထုတ္လာေပးသည္။ သူလွမ္းယူလိုက္ကာ ဘုရားစင္ေအာက္၌ ေနရာယူလိုက္သည္။ "ေနဦးေလ ... ငါဘုရားရွိခိုးရဦးမယ္။"
"ေအာ္ ...ေအး။" ႏြယ္ဘုရားရွိခိုးၿပီး သူ႔ဘက္လွည့္ကာ .." ငါဘာလုပ္လုပ္ ဘုရားေတာ့ရွိခိုးေသးတယ္ဟယ္" ဟုေျပာရာ သူ၀မ္းနည္းသြားသည္။ "ႏြယ္ရယ္ ... ငါနားလည္ပါတယ္" ဟုသာ တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ ..." အိပ္ေတာ့ေနာ္" ဟု ေျပာကာႏြယ္ထြက္သြားသည္။

ညသည္ တာရွည္လြန္းလွသည္။ သူ အိပ္မေပ်ာ္ပါ။ သူ သူ႔ကိုယ္သူ အႀကိမ္ႀကိမ္သာေရရြတ္ေနမိသည္။ ငါ ႏြယ့္ကိုခ်စ္တယ္။ ငါ ... ႏြယ့္ကိုတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာ။ ေရွ႔ဘယ္လိုဆက္မလဲ။ ႏြယ့္ကို ထုိအလုပ္မလုပ္ခိုင္းဖို႔။ ဒါက စိတ္ကူးယဥ္တာပဲ။ ႏြယ္ အလုပ္မလုပ္ရင္ ရြာကိုပိုက္ဆံဘယ္လိုျပန္ေထာက္မလဲ။ တျခားအလုပ္လုပ္ခိုင္းရင္ေကာ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္တြက္ၾကည့္တာေတာင္ ကိုယ္ရသည့္လခရယ္ ေဘာက္ဆူးရတာရယ္နဲ႔မွ ေနႏိုင္ရံု။ ႏြယ္လည္း တူတူပင္။ ကာထားေသာ ပ်ဥ္တန္းမ်ားၾကားမွ အျပင္သို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ေမွာင္လြန္းလွသည္ေကာ။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသားအတြက္ေကာ ထိုကဲ့သို႔ပင္ ရွိေလမလား။

ဆက္ရန္... ... ...

10 comments:

အေနာ္ said...

စဥ္းစားေနရင္း စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ပဲ စိတ္ကူးေတြ မုိးလင္းခဲ့ရတဲ့ အႀကိမ္ေရေတြ မ်ားခဲ့တာ မ်ားပီ..
တခါတေလေတာ့လဲ Do or Die လုပ္ၾကည့္လိုက္ သူ႕ဘာသာသူ အခ်ိန္တန္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ထင္တာပဲ :P

Anonymous said...

လြန္ပါေစ အလြမ္းညေတြ လြန္ပါေစ ... လြန္ပါေစ အလြမ္းညေတြ လြန္ပါေစ ( အပိုင္း -၃ က တအားတိုသြားတာ တင္ျပီးမွ သတိထားမိတယ္ ခြင့္လြတ္ေတာ္မူၾကပါကုန္ ) littlebrook

NangNyi said...

တိုတယ္ေအာ္မလို႔.. သူက ႀကိဳတင္ ေတာင္းပန္ထားေတာ့ ဘာေအာ္ရပါ့မလဲ..

" ငါဘာလုပ္လုပ္ ဘုရားေတာ့ရွိခိုးေသးတယ္ဟယ္" ဆိုတာကို နည္းနည္းေတြ သြားတယ္.. ဘုရားရွိခိုးတာ မခိုးတာဟာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ရတာ မရတာနဲ႔ေတာ့ မဆိုင္ဘူးထင္တာပဲ ႏြယ္ရယ္..

Anonymous said...

ေ၀းပါ့ ... ေကာင္းမႈကုသိုလ္အေၾကာင္းကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး .. ၿပီးေတာ့ထပ္ေတြး သူက သာမာန္ရိုးရွိုးမိန္းကေလး .. သာမန္ရိုးရိုးပဲေတြးတတ္ေခၚတတ္တဲ့မိန္းကေလး ... အမွန္တရားအေၾကာင္းထက္ ပိုက္ဆံနဲ႔ ရွင္သန္မႈကိုပဲေတြးတယ္ ... ဇာတ္ေကာင္ကို သတိျပဳမိညီမ .. သူ သူ႔ေကာင္ေလးက သူ႔ကိုေန႔တုိင္းျမင္ေနၿပီး အထင္မ်ားေသးေနမလားဆိုတဲ့ အေတြးေလးပဲရွိတယ္ .. အေ၀းႀကီးလိုက္မေတြးနဲ႔ေလ .. ခုထိစာမဖတ္တတ္ေသးဘူး ... းP (littlebrook)

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

တို႔ကေတာ့ ၾကိဳေတာင္းပန္လဲ ေျပာမွာပဲ.. အပိုင္း၃တိုလြန္းတယ္
သို႔ေပသည့္ ဖတ္လို႔ေကာင္းေပ၏

Anonymous said...

အာဗ်ာ.. ဆန္႔တငံ့ငံ့နဲ႔ ကုိးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ က်ေနတာပဲ၊ ဖတ္ရတာ ဇိမ္ပ်က္တယ္ဗ်ာ.. လုပ္ပါဗ်။ ဇာတ္လမ္းကုိ အရမ္း စိတ္ဝင္စားေနတယ္၊ ေၾကကြဲစြာနဲ႔ အဆုံးသတ္မယ္လုိ႔ ထင္ထားတယ္ ဒါေပမဲ့ စာေရးသူရဲ့ လွည့္ကြက္ကေလးကုိ ေစာင့္ေနတယ္။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး
ဇာတ္လမ္းက စိတ္မေကာင္းတာကတမ်ဳိး
သူကတိုတာ (ဇာတ္လမ္းကိုေျပာတာ) ကတမ်ဳိး နဲ႔
ကိုယ့္လူ ရွီရီွေလး အဲ ရွည္ရွည္ေလး လုပ္ပါဗ် အရိွန္လည္း ရေရာ ဆက္ေရာတဲ့ ဟတ္ေကာ့ေရာ ကြာတားေကာ့ေရာ ျဖစ္သြားရတယ္ ဟဲဟဲ

နန္းညီ said...

ဆရာႀကီးသိပ္မလုပ္ပါႏွင့္.. ဇာတ္ေကာင္ကို ၾကည့္တတ္ပါသည္.. ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ ျငင္းသြားျခင္းသာျဖစ္သည္.. (နည္းနည္းအျမင္ကပ္သြားၿပီ)

purplemay said...

ဘ၀ေတြကလည္း ဆိုးပါတယ္....။
ဒါနဲ့...ဒီဇာတ္လမ္းကို ဘာလို့ မိုးတိမ္အေၾကာင္း လို့ေပးထားတာလဲ...?

Anonymous said...

မိုးတိမ္ေတြနဲ႔ တူလို႔ ... ၾကည့္ရင္းပဲ တေျဖးေျဖးလြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားမလားေပါ့ .. ၿပီးေတာ့အဲ့သီခ်င္းကို ႀကိဳက္တာလဲ ပါတယ္ (littlebrook)