Thursday, December 10, 2009

ရဲေဘာ္ကိုသန္း ...

ရဲေဘာ္ကိုသန္း .... သူ႔နာမည္ ရဲေဘာ္ကိုသန္း။ သူ႔ပံုပန္းက ၀၀ပုပု၊ မ်က္ႏွာက ေခြးဘီလူးႏွင့္တူၿပီး ျမင္သူၾကည့္သူတိုင္းက သူၾကပ္မျပည့္ေၾကာင္း သိႏိုင္ေသာရုပ္ျဖစ္သည္။ သူနာမည္တြင္ ရဲေဘာ္ဟု အမည္တပ္ထားေသာ္လည္း စစ္တိုက္ဖူးသည္ေ၀းစြ သူသည္ရဲေဘာ္မဟုတ္မွန္း ရြာကသိၾကသည္။ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က ရြာသို႔ျပဇာတ္လာကသည္ကို ၾကည့္ၿပီးမွ သူ႔မိခင္ေပးေသာနာမည္ေရွ႕႔တြင္ ရဲေဘာ္တိုးလာျခင္းျဖစ္သည္။

မနက္လင္းလွ်င္ ရဲေဘာ္ကိုသန္းတစ္ေယာက္ အိမ္မွမိခင္အိုႀကီး ေကြ်းတာစားကာ လမ္းတကာထြက္ၿပီ။အိမ္တကာလည္လြန္း၍ ရြာမွေခြးေတြကလည္း မွတ္မိေနၿပီ။ ဘယ္အိမ္ကေခြးကမွ် ရဲေဘာ္ကိုသန္းကို မေဟာင္။ ရဲေဘာ္ကိုသန္းကို ရြာမွလည္း ဂရုမျပဳမိၾက။ ရဲေဘာ္ကိုသန္းကလည္း ရြာကိုသိပ္ဂရုစိုက္သည္မဟုတ္ေခ်။

အျဖစ္က မႏွစ္ကႏွင့္ မတူဆိုသည့္အတိုင္း မႏွစ္ကရြာထိပ္ ဦးေအာင္ေအးတို႔ ၿမိဳ႔မွ တီဗီဆိုသည့္အရာ၀ယ္လာရာမွ ဇာတ္လမ္းက စေလသည္။ ရြာတြင္ တီဗီဆိုသည္မွာ ေ၀းလို႔ စာအုပ္စာေပဆိုသည္ကလည္း ရြာဦးေက်ာင္းမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ဘီရိုတိုက္တြင္းထားသည္မ်ားကိုသာ ျမင္ဖူးသည့္ရြာ ဂ်င္ကလယ္ေလးတြင္ တီဗီဆိုတာ ဘာမ်ားပါလဲဟရို႔။ ရြာရွိအိမ္တိုင္းက ဦးေအာင္ေအးအိမ္ေရွ႔တရုန္းရုန္း။ တီဗီဆိုတာ ေလးေထာင့္ေသတၱာပုံုးမဲမဲသာဟု တစ္ေယာက္က ေျပာလွ်င္ ဦးေအာင္ေအးက ၿပံဳးၿပံဳး၊ ၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္ ညက် လာၾကည့္ၾကလကြယ္ဟု ဆိုေလသည္။

ၿမိဳ႔မွပါလာေသာ ဦးေအာင္ေအးတူက ၀ါးလံုးထိပ္တြင္ သံငါးရိုးကို ခ်ည္၊ အိမ္ေရွ႔တြင္ထူ။ တီဗီကိုဖြင့္ကာ ဟိုခ်ိန္ဒီခ်ိန္လုပ္ေနစဥ္ကို လူေတြက တရုန္းရုန္း။ ထိိုတရုန္းရုန္းကေလးအုပ္စုထဲတြင္ ရဲေဘာ္ကိုသန္းကပါ မားမား၊ မားမားႏွင့္။ တီဗီတန္ခိုးမ်ား တယ္ႀကီးသကိုး။ တီဗီပိုင္ရွင္ဦးေအာင္ေအးက အိမ္ဦးခန္းတြင္ ခန္႔ခန္႔စန္႔စန္႔၊ တီဗီပိုင္ရွင္ႀကီးကေတာ္ ေဒၚမယ္က ကေလးမ်ာကို ဟန္႔။

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ရြာကေလးတြင္ ညစဥ္ညတိုင္း ဦးေအာင္ေအးအိမ္မွ တီဗီကို အေဖာ္ျပဳၾကရေလသတည္းေပါ့။ ထိုသို႔တီဗီၾကည့္ရာတြင္ က်န္လူမ်ားက သတင္းအစီအစဥ္ဆို ပ်င္း၍မၾကည့္ၾက။ ကေလးမ်ားက ရြာလည္လမ္းျပန္ထြက္ကစား။ ဇာတ္လမ္းႏွင့္ ေၾကာ္ျငာမ်ားလာလွ်င္ျပန္လာၾကည့္ၾက။ ထူးဆန္းသည္က ရဲေဘာ္ကိုသန္း၊ သူက တီဗီဖြင့္လွ်င္ ဖြင့္သည္မွစ၍ ဆံုးသည္အထိၾကည့္တတ္သူ။ တစ္ေန႔ ရဲေဘာ္ကိုသန္းက ရြာသို႔ေၾကျငာခ်က္တစ္ရပ္ထုတ္သည္။ သူ႕႔ကို ယေန႔မွစ၍ ရဲေဘာ္ကိုသန္းဟု မေခၚရန္။ သူနာမည္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တပ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသန္းဟုေခၚရမည္တဲ့။ ရြာရွိလူအေပါင္းက ရီၾကေသာ္လည္း ကိုသန္းရဲေဘာ္ျဖစ္ျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔လယ္ေတာမွ စပါးအထြက္ေလ်ာ့သြားမည္မဟုတ္၍ ထိုေန႔မွစကာ ရဲေဘာ္ကိုသန္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသန္းဟု ေခၚၾကေလသည္။

ရြာကေလးဂ်င္ကလယ္မွာ တစ္ေယာက္တည္းသာရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မနက္လင္းလွ်င္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ ရြာရိုးတေလွ်ာက္လွည့္ၿပီ။ အိမ္၀င္းတစ္ကာ၀င၊္ ေမာင္းေထာင္းသည္ကို လိုက္ၾကည့္၊ ဗိုင္းငင္သည္ကို လိုက္ၾကည့္။ မီးဖိုခန္းထဲ ၀င္ၾကည့္။ တစ္ခါက မုဆိုးမေဒၚရံု ေရခ်ိဳးေနသည္ကို သြားၾကည့္ေသာေၾကာင့္ အဆဲခံလိုက္ရေသးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသန္းကား ထိုမွ်ႏွင့္အားမရ ရြာျပင္ထြက္ကာ လယ္ထဲဆင္း ကန္သင္းေပၚမွ ခန္႔ခန္႔ႀကီးလက္ပိုက္ရပ္ကာ ေကာက္စိုက္သမမ်ား ေကာက္စိုက္သည္ကိုလည္း ၾကည့္သည္ဟူသတတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းမေရာက္သည့္ေနရာမရွိ။ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္လြန္းရာ ထန္းေတာထဲ၀င္ၿပီး ထန္းရည္၀ိုင္းေဘး ထံုးစံအတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္မိရာ ထန္းရည္သမားသံခဲက ဒီေသာက္ရူးဟာ နကန္းတစ္လံုးမွ မသိဘဲ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ _ီးလုပ္ေနတာလားဟု ဆဲတာလည္း ခံရဖူးသည္။

တစ္ေန႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသန္းတစ္ေယာက္ မ်က္စိလည္လမ္းမွားကာ ရြာဦးေက်ာင္းေရာက္သြားသည္။ ေရာက္လွ်င္လည္း ထံုးစံအတိုင္းအၿငိမ္ေနမိလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံုးစံပ်က္မည္မို႔ ေက်ာင္း၀င္းထဲပတ္ ဟိုဟာၾကည့္၊ ဒီဟာၾကည့္။ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဟိုဟာထိုး၊ ဒီဟာထိုး ေလွ်ာက္ထိုးေလသည္။ ေက်ာင္းေအာက္တြင္ စိတ္တုိင္းက်လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈၿပီး ေက်ာင္းေပၚတက္ရာ ေက်ာင္းေပၚထိုင္ေနေသာ ဆရာေတာ္က မ်က္ေတာင္သာလွန္၍ ၾကည့္သည္။ ကိုသန္းကား ေက်ာင္းတိုင္ႀကီးမ်ားကို သူ႔လက္ထဲမွတုတ္ျဖင့္ တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္၊ စာအုပ္ဘီရိုႀကီးမ်ားကို တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ ...သတိလက္လြတ္ပင္ လက္ထဲမွ တုတ္ျဖင့္ နီးရာပစၥည္းမ်ားကို လုိက္ေခါက္သြားသည္။ ဆရာေတာ္၏ မ်က္ေတာင္လွန္ၾကည့္ရာမွ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ေသာ အဆင့္သို႔ေရာက္ဆဲသကာလ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသန္း၏ လက္ထဲမွ တုတ္သည္ ဆရာေတာ္၏ ဦးပ်ည္းေျပာင္ေျပာင္ေပၚသို႔က်ရာ ဆရာေတာ္၏ ေဒါသတို႔ကား ဘုရားရွင္ႀကြ၍ တရားခ်လွ်င္ေသာ္မွ ၿငိမ္းႏိုင္မည္မထင္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကိုသန္းလည္း အတိုင္းအဆကို သိ၏။ ငါ့လက္က တုတ္ကိုခ်လိုက္လွ်င္ ဤတုတ္ႏွင့္ပင္ ငါ့အသက္ေပ်ာက္အံ့ဟု ေတြးေမွ်ာ္ျမင္လ်က္ တုတ္ကိုလက္ကမခ်ဘဲ ခပ္ျပင္းျပင္းေနာက္တစ္ခ်က္ႏွက္ရာ ဆရာေတာ္လည္း ထိပ္ကြဲ၍လဲေလသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းေလွခါးမွ ၀ရုန္းသုန္းကားဆင္းေျပးသြားရာ ထိုမွစ၍ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကိုသန္းတစ္ေယာက္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းကို မသိၾကေတာ့ေခ်။

ကြ်ႏွု္ပ္တို႔ ရြာသားမ်ားမွာကား မနက္ဆြမ္းခံၾကြလာေသာ ဆရာေတာ္၏ ဦးပ်ည္းမွ အမာရြတ္ကိုျမင္တိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသန္းကို ေဒါမနႆပြားရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသန္းကား ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္ေနရာ၀ယ္ လက္ႀကီးပိုက္ကာ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လမ္းသလားေနဦးမည္မသိ။

14 comments:

ေတေလ said...

နိုင္ငံေတာ္ လ်ွိဳ.၀ွက္ခ်က္ေပါက္ၾကားမွု

JulyDream said...

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသန္း လက္ခ်က္က ျပင္းလွတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ဆို ကိုသန္းတုိ႕ကို သတင္း သိပ္မၾကည္႕မိေစနဲ႕ေတာ့။

ေအာင္ဒီကန္ said...

:| <<< ဘာမွမမန္႔တတ္သျဖင့္ လက္ပိုက္ကာရပ္ၾကည့္ေနပံု

Arkar Kyaw said...

အဟဲဟဲ.. တစ္မ်ဳိးေလးပဲဗ်

purplemay said...

ဟား....မိုက္တယ္ဗ်ိဳ့ ...ေရလည္ကို ခိုက္တာ....ဒီပိုစ္ကို အရမ္းသေဘာက်ပါသည္...။

littlebrook said...

အဟား ... ငါေရးထားတာ တကယ္မဟုတ္ဘူးေနာ္ .. စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေရးထားတာ ... (ထား၀ယ္က လူေတြကေမးတယ္ ငါ့ကို ... ဘယ္ကလာ .. တဲ့ .. ဟိဟိ)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း ဆရာေတာ္ကို တီးတာပါပဲလား း(

:P said...

ၾကိဳက္တယ္..။

လင္းဒီပ said...

ဒီလိုမ်ိဳးေလးေတြလည္း ေရးတတ္တယ္ေပါ့...:)

K said...

ရဲေဘာ္ကိုသန္း ၀တၳဳဖတ္ၿပီး ဟိုး၉၀ေက်ာ္ကာလေတြက ဗမာ့မဂၢဇင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရးခဲ့ၾကတယ့္ ၀တၳဳဟန္ေလးေတြကို သတိရသြားတယ္ ၀င္းေဖတို႔ ညီပုေလးတို႔ အမ်ားဆံုးလက္စြမ္းျပခဲ့တာေတြေလ း)

Unknown said...

အရမ္းမိုက္တယ္...
အဲဒီအရူးကိုအရူးေထာင္ပို့လိုက္ပါလား....

နန္းညီ said...

ေရးပံုအဆန္း.. ...

Anonymous said...

ဘယ္သူ႕ကုိ ရည္ရြယ္တာလဲဟင္... တထုထုေတာ့ တထုထုပဲ. အဟားဟား... အရူးက အရူးပါးေနာ္.. သူခံရမွာေတာ့ သိသားဗ်...။

ေနမိုးေ၀ said...

ရွင္းသန္႔လက္တို႔လိုက္လို႔ ရဲေဘာ္ကိုသန္းကို လာဖတ္သြားတယ္
လက္ခုပ္ အက်ယ္ၾကီးတီးသြားတယ္ဗ်ိဳ႔