Tuesday, September 1, 2009

ဒ႑ာရီၿမို႔ေတာ္သို႔ အားသစ္ခရီး

နီယြန္မီးေရာင္ ၀ါက်င့္က်င့္က ကတၱရာလမ္းမေပၚ ဖိတ္ထင္စြန္းေပလ်က္ရွိသည္။ တစ္ခုခုကို ငံ့လင့္ေနေသာမ်က္နွာမ်ားက ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေတြ႔ေနရသည္။ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ကိုယ္စီ
ဂ်င္းပင္န္ကိုယ္စီနွင့္ လူငယ္မ်ားက အ၀ါေရာင္စြန္းထင္းေနေသာ မ်က္နွာမ်ားႏွင့္။ သူတို႔မ်က္နွာမ်ားတြင္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ တက္ၾကြျခင္းႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ထင္ထင္ရွားရွားကို ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ ခရီး ... ခရီးတစ္ခု
ဤေနရာမွ စတင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ သူတို႔ကိုေငးေနမိပါသည္။ တခ်ိဳ႔သူမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္သိ၍ တခ်ိဳ႔သူမ်ားကို မသိပါ။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဤခရီးစဥ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ရင္းႏွီးခင္မင္ေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္သိေနပါသည္။
တီရွပ္အျဖဴေရာင္က ေဖြးဆြတ္လ်က္ ... ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴထဲ အျပာေရာင္ထင္းထင္းႏွင့္ စာတစ္ေၾကာင္း ...။

"we blog we unite"

ကြ်န္ေတာ္တို႔ မည္သည္ကိုေမွ်ာ္လင့္ခရီးထြက္ၾကသည္လဲ ။ ဤခရီးသည္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ၊ ယံုၾကည္မႈကို အစပ်ိဳးတည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤခရီးသည္ ကြဲျပားျခားနားမႈကို စတင္စုစည္းျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ခံစားေနမိပါသည္။ မိုးစက္ေလးမ်ား ေပါင္းစည္း၍ ခရီးတစ္ခုကို အစျပဳေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ စိုးစိတ္ ရႊံ႕စိတ္ စိုးစိမွ်ရွိမေနေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့ပါ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခရီးစဥ္စတင္ခဲ့ပါၿပီ ။ ခရီး၏ဦးတည္ရာကား ဒ႑ာရီဆန္ေသာ သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ေဟာင္းဆီသို႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုး၏မ်က္ႏွာ၀ယ္ အၿပံဳးကိုယ္စီ ခုတြဲလ်က္။ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွ အရာအားလံုးကို ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ အခ်ိန္မ်ား ဖိစီးမႈမ်ား ကားေနာက္၀ယ္က်န္ခဲ့ေလၿပီ။

ညအေမွာင္ထုထဲ ကားေလးက တဟုန္ထိုးေျပးလ်က္ ။ သီခ်င္းသံမ်ားက ေ၀စည္လ်က္ ။ နီယြန္မီးေရာင္မ်ားကို တရိပ္ရိပ္ျဖတ္ေက်ာ္လ်က္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာၿမိဳ႕ေတာ္က ေနာက္တြင္တေျဖးေျဖး ေ၀းက်န္ခဲ့ေလၿပီ။
အေမွာင္ထုတို႔ ပါးလ်လာခ်ိန္ ကားလမ္းနံေဘးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာအရာက ဧရာ၀တီ။ အဆက္ဆက္ေသာ ရာဇ၀င္တို႔၏ သတို႔သမီး ဧရာ၀တီ။ မႈိင္းပ်ပ်အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ညင္ညင္သာသာ စီးဆင္းလ်က္ရွိေသာ ဧရာ၀တီ။ ခမ္းနားလြန္းလွေသာ ဧရာ၀တီ။ ဧရာ၀တီျမစ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ႏိုးထေစလိုက္သည္။ န၀ေဒးတံတားႀကီးမွ မီးေရာင္က ျမစ္ျပင္ေပၚထိုးက်လ်က္ ။ တဖက္ကမ္းမွ ေစတီျဖဴျဖဴေလးမ်ား ။ ထိုျမင္ကြင္းကို အစဥ္တေလ်ာက္လံုးျမင္ေနရသည္မဟုတ္ပါ။ ကားလမ္းအေကြ႕ သစ္ပင္တို႔ ပါးလ်ခ်ိန္ခဏတာေလးမ်ားတြင္ ရုတ္ကနဲ ရုတ္ကနဲျမင္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ဧရာ၀တီျမစ္၊ ေတာင္ကမ္းပါးတို႔သည္ ပူးတံုခြာတံု။

တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ႏွင့္ ျပည္ၿမိဳ႕သည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကားေလးကို ႀကိဳဆိုေနပါေတာ့သည္။ ၿမိဳ႔တြင္း၀င္လိုက္ရာ ျမင္ကြင္းထဲထိုး၀င္လာေသာအရာကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္ႀကီးျဖစ္သည္။ စစ္ျမင္းေပၚတြင္ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္ရွိေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္ပြားရုပ္တုက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို မွင္သက္ေစသည္။
ေရႊေရာင္ေတာက္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အဆင္းကို မည္သူ၊ မည္သည္ႏွင့္မွ် အစားထိုးႏိုင္ျခင္းမရွိေသးပါ။

ကားေလးက ၿမိဳ႔ကိုေက်ာ္လြန္လာခဲ့ၿပီး ေရႊဆံေတာ္ဘုရားေျခေတာ္ရင္းတြင္ ခတၱရပ္နားေလသည္။
လင္းစပ်ိဳးမနက္ခင္းတြင္ ပန္းသည္ေလးမ်ားက ပန္းကံုးေလးမ်ားကိုင္လ်က္ ပန္း၀ယ္သူကိုေမွ်ာ္ၾက ၊ ေခၚၾကႏွင့္။
ကင္မရာကိုင္ထားသူမ်ားက ကင္မရာကိုယ္စီထုတ္ၿပီး ရိုက္ေနၾကၿပီ။ ကင္မရာအလင္းေရာင္ေအာက္ ျပသာဒ္၊ ပန္းစည္း ၊ ပန္းကုံးမ်ား ၊ လူမ်ား၊ အေရာင္မ်ားကို ဖမ္းယူစုစည္းလ်က္။ တန္ေဆာင္းေလးမွ ေျခလ်င္တက္ရင္း
ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္လာခဲ့သည္။ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ၀ယ္ ၀တ္ရြတ္အသင္း၏ ၀တ္တက္သံက ညီညီညာညာ ေလထဲလြင့္လ်က္ရွိေနပါသည္။

ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွၾကည့္လိုက္လ်င္ ၿမိဳ႔ေလးကိုစီးမိုးျမင္ေနရၿပီး အရာရာသည္ မႈိင္းမိႈင္းမႈန္ေ၀လ်က္ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ျမင္ေလရာရာ အစိမ္းေရာင္ကလႊမ္းမိုးထားလ်က္ သစ္ပင္သစ္ေတာတို႔ ေ၀စည္ေနေသာၿမိဳ႕။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ပင္ပန္းမႈေျပေပ်ာက္ပ်ယ္လြင့္ေစေလာက္ေအာင္ ရႈေလရာရာက စိမ္းစိုလတ္ဆတ္လ်က္ရွိသည္။
ဘုရားေပၚမွဆင္းလွ်င္ ဒုတိယအစီအစဥ္ျဖစ္ေသာ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ကူးလာခဲ့ၾကသည္။ ၿမိဳ႕တြင္း၀င္လာစဥ္က ျမင္လိုက္ရေသာ န၀ေဒးတံတားနွင့္ ဧရာ၀တီကိုျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ၾကသည္။ ျမစ္မင္းဧရာသည္ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ညင္ညင္သာသာရွိလြန္းေပစြ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထံမွ ေကာင္းျမတ္ေသာဂုဏ္ျပဳစကားတို႔ကို လက္ခံပါ ဧရာ၀တီ။

ထိုမွတဖန္ ခရီး၏ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္ေသာ ဒ႑ာရီၿမိဳ႕ေတာ္ သေရေခတၱရာ။ ဤေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘိုးေဘးတို႔ အစျပဳတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ယဥ္ေက်းမႈရွိခဲ့သည္။ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းတို႔ ပ်က္သုဥ္းၿပိဳလဲသြားသည့္တိုင္
တခ်ိန္တခါက စည္ပင္ထြန္းကားခဲ့ေသာ သမိုင္းကမည္သည့္အခါမွ် ၿပိဳလဲပ်က္ဆီးသြားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
ဒ႑ာရီထဲမွ ေမွာ္ဆန္ေသာၿမိဳ႕သည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရပ္ေနေသာေျမျပင္ေအာက္တြင္ အိပ္ေမာက်လ်က္။
တပိုင္းတစ ထိုးထြက္လာေသာၿမိဳ႕ရိုးထုထည္က တခ်ိန္ကအျဖစ္အပ်က္တို႔ကို အရိပ္အျမြက္ေျပာၾကားေနသေယာင္ရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေကာ ေႏွာင္းလူတို႔မွတ္မွတ္ထင္ထင္ရွိေစမည့္ အရာမ်ားကို ခ်န္ထားႏိုင္ခဲ့မည္လား။

ၿမိဳ႕ေဟာင္းတြင္း လွည့္လည္ေနစဥ္ ေနေရာင္ကစူးစူးရွရွကို တက္လာေလၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အရိပ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုယ္ေအာက္ ျပန္ခိုလ်က္။ ေခြ်းစက္တို႔က နဖူးျပင္မွခိုတြဲေနရာမွ ေျမထက္သို႔တေပါက္ေပါက္ ယိုစီးက်ကုန္ၿပီ။ ျပန္ခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ျပန္ရပါေတာ့မည္။ ႏႈတ္ဆက္သည္ သေရေခတၱရာ ။

အျပန္ခရီးတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားသစ္၀င္ခဲ့ၾကၿပီ။ တက္ၾကြလန္းဆန္းလ်က္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္ ဧရာ၀တီ။ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္ သေရခတၱရာ။ ေတာမ်ားေတာင္မ်ားက ေနာက္တြင္ခ်န္ထားၿပီး ကားေလးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဆီဦးတည္လ်က္ရွိသည္။ ခရီးစတင္စဥ္ကကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္အကဲခတ္ေနျခင္းမ်ား မရွိေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံၿပိဳင္သီဆိုေနေသာ သီခ်င္းသံက ျဖတ္သန္းလာေသာလမ္းတေလွ်ာက္ လြင္စီပ်ံ႕လႊင့္လ်က္။ ထိုထိုေသာေတးသံတို႔သည္ ေနာင္အရွည္သျဖင့္ တည္တံ့ေနပါေစသတည္း။ ။

(ထူးထူးျခားျခား ဒီခရီးမွာ ကိုလင္းဒီပကို သတိရပါတယ္ ... သူသာပါရင္ သိပ္လွတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရမယ္ထင္ပါတယ္ )

12 comments:

အေနာ္ said...

ဓာတ္ပုံေတြ ျမင္ကတည္းကုိက သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ့္ ခရီးတစ္ခုျဖစ္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ေနမိတယ္
အခုလုိမ်ဳိး တစ္စုတစ္ေဝးတည္း ခရီးထြက္ဖု႔ိ စိတ္ကူးရတာ တကယ့္ကုိ ေပ်ာ္စရာပဲေနာ္
ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတုိ႔သမီး ဧရာဝတီ
ဒ႑ာရီၿမဳိ႕ေတာ္ေဟာင္း သေရေခတၱရာ
အကုိ brook ရဲ႕ စကားလုံးေတြေနာက္မွာ ေမ်ာပါရင္း
ကုိလဲ ဒီခရီးထဲ အတူတူလုိက္ပါသလုိ ခံစားရတယ္ :)
ပထမဆုံး လာမန္႔တယ္ေနာ္ အကုိ brook ေရ :)

jr.lwinoo said...

ကိုယ့္အရိပ္က ကိုယ့္ျပန္ခိုတယ္ ဆိုတဲ့ စကားေလး ငါသိပ္ၾကိဳက္တယ္ ဘရြတ္ေရ..
ေနာက္ ကိုလင္းဒီပ ပါရင္ သိပ္လွတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ရမယ္ ဆိုတာလဲ ေထာက္ခံတယ္..
ငါသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ဘေလာ့ ကဗ်ာဆရာၾကီးေပါ့..
း)
တထိုင္တည္းေရးလို႔ပဲ..ေကာင္းလိုက္တာ..
အဲဒါမို႔ေျပာတာ နင္စာေရးေကာင္းပါတယ္လို႔..

မေဗဒါ said...

စာအေရးအသားနဲ႔ တင္ျပပံုေလးက ေဆြးေျမာေျမာေလးပင္မဲ့ ၾကည္ႏူးဖို႔လဲေကာင္းတယ္... အေရးအသားလွတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္ၾကသလဲဆိုတာ သိခ်င္တယ္ေလ... အဲဒါေလး ဘယ္သူ႔စီမွာ ဖတ္လုိ႔ရမလဲမသိ... ဓာတ္ပံုေတြေရာ... ဘယ္မွာၾကည့္လို႔ရမလဲဟင္... အားလံုးသြားၾကတာ... လိုက္ခ်င္လိုက္တာ... အဟင့္.. နာလို၀ူး..

ေမာင္ဂ်ဲဂ်ယ္ said...

ေျမာင္းေရ .. ၀ီဘေလာ့ဂ္ေရးတာ အရမ္းမိုက္တယ္ ငါေကာမန္႔ေပးလို႔မရဘူးဟ ပထမရရမွာကို .. း(
( ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ဂ်ဲေလးကို တစ္ေပးလုိက္တယ္ ... ငါ့ညီမအေနာ္က ေနာက္ဆုတ္ ဟိဟိ )

နန္းညီ said...

ေကာင္းပါေၾကာင္း..
မေဗဒါေရ ဓာတ္ပံုေတြကို ေလာေလာဆယ္ http://radom.mmgenius.com/?p=599 မွာ ၾကည့္လို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္.. သိပ္မၾကာခင္ ခရီးစဥ္အေၾကာင္း ဘေလာ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တက္ေတာ့မွာပါ.. ခဏေလးေစာင့္ေနာ္ း)

လင္းနီညိဳ said...

ေကာင္းတယ္ဗ် အစ္ကိုေရ။

kay said...

ေဘာေဘာၾကီး တို႕..ဘဲဘဲၾကီးတို႕..ေရာက္ခဲ့ေသးလား

2mar said...

အီေႏွာင္းေရ ဖတ္ေနရင္းက ခ်စ္ဦးညိုလား အီေႏွာင္းလားေတာ္ေတာ္စဥ္းစားေနရတယ္
ေကာင္းတယ္ စာသားေတြကေျပာင္ေျမာက္လြန္းေနတယ္ ျပည္ျမိဳေလးကခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္ေနာ္

မယ္ရာ said...

ဧရာ၀တီ..ရာဇ၀င္မ်ားရဲ့ သတုိ႔သမီး။ငါတုိ႔ရဲ့မိခင္ ဧရာ၀တီ..
သေရေခတၱရာ သည္သမုိင္းေတြကုိ တနင့္တပုိးထမ္းထားတဲ့ျမိဳ႔..။
ခင္၀မ္းတည္ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ျမိဳ႕၊ကဗ်ာဆရာ တုိးေႏွာင္မုိးတုိ႔ ေနတဲ့ျမိဳ႕။အုိး ေျပာရင္းသြားခ်င္လာျပီ။

ခင္ဗ်ားဗ်ာ..ေတာ္ေတာ္ေရးတတ္တာပဲ။မနာလုိဘူးကြ။ဒီအက္ေဆးကုိ။

ေအာ္ ..ဒါနဲ႔ အစ္မေက ေရာက္ခဲ့တယ္တဲ့။အဲ့ေနရာေတြကုိ။

MANORHARY said...

အမယ္ လင္းဒီပတစ္ေယာက္တည္း ကြက္သတိရသတဲ့... :D

လင္းဒီပ said...

ဒီပိုစ့္ေလး ဖတ္ျပီးအတူတူ ခရီးသြားလိုက္ပါတယ္..
အတူတူ ေပ်ာ္ပါးလို႕ေပါ့...(“ဘ” ဘေလာဂ့္ေလွၾကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္စီးျပီး...)

သတိရတယ္ဆိုလို႕ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ..
ဒီလိုခရီးမ်ိဳးေတြ တကယ္ ပါဝင္ ရင္ခုန္ခ်င္ပါတယ္..။

purplemay said...

မ်က္လံုးထဲျမင္လာေအာင္ေရးတတ္တယ္...
အေပ်ာ္ေတြးကူးစက္သြားသလိုပဲ..
စကားမစပ္..ေခြေနတဲ့အေၾကာင္းလည္းမပါ၀ူး...:P