ကြ်န္ေတာ္သိပ္စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ၊ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ
စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ညီ၊ညီမနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ရြတ္ေလ့ရွိတဲ့ ကဗ်ာေလးရွိတယ္ ။ အဲဒီကဗ်ာေလးကို
ရြတ္လိုက္ရရင္ စိတ္မေက်နပ္မႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေပ်ာက္သြားေလ့ရွိပါတယ္ ။
ၿဖစ္ေလ့ၿဖစ္ထရွိတဲ့ အရာေတြပါကြာလို႔ သေဘာထားႏိုင္ေအာင္ အဲဒီကဗ်ာေလးက ေၿပာၿပပါတယ္ ။
ကဗ်ာထဲမွာ ေလာကလမ္းေပၚ ေရာက္ႏွင့္ၿပီးၿဖစ္တဲ့ အကိုက ညီေလးကို စကားတိုးတိုးဆိုေနတဲ့
ၿပကြက္တစ္ခု အၿမဲၿမင္ေယာင္မိလာေအာင္ ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလြန္းပါတယ္ ။
ဖတ္ၾကည္႔ပါ ။ ခံစားၾကည္႔ပါ ။
ခိုႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ေသာင္ၿပင္
ကမၻာေၿမၿပင္နဲ႔ လ ဘယ္ေလာက္ေ၀းလဲ
ငါေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးၿပီ ငါ့ညီ ။
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဖြာထြက္ေနတဲ့စိတ္အမွ်င္နဲ႔
ေသာင္ျပင္ေပၚမွာထိုင္
သဲေတြကို ဘယ္လိုႀကိဳးက်စ္ရမလဲ
မစဥ္းစားနဲ႔။
ဖရိုဖရဲ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ေလးလံတဲ့အခါ
လာခဲ့။
ေလယာဥ္ပ်ံေတြကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာၾကတာေပါ့။
မင္းေျပာသလို ပိုင္ဆိုင္ျခင္းမဲ့ စြန္႔လႊတ္ရေသာေလာကထဲ
ဘာကိုမွ မစြန္႔လႊတ္ဘဲ ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ဘ၀ေတြေရာ
မရွိႏိုင္ဘူးလား။
ျမင္တဲ့အတိုင္း ေအးရာေအးေၾကာင္း
ေခ်ာင္းထဲကငါးေတြကလည္း
ဘာသာစကားမတူတဲ့ မိေက်ာင္းနဲ႔ေပ်ာ္ၾကတယ္။
ေရရွိတိုင္းလိႈင္းရွိတာမဟုတ္ဘူးဆိုေပမယ့္
ငါေတာ့ ေရေပၚမွာ ငါ့ေလွမၿငိမ္ေသးတာကိုၾကည့္ၿပီး
.......... ေဆြးတယ္ကြာ။ ။
ကဗ်ာေရးသူက မင္းခ်မ္းမြန္ပါ ။
Tuesday, December 30, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
ကုိယ္လဲ ခုသိပ္စိတ္ညစ္ေနတယ္..ဒီ၇က္ပုိင္းထဲမွာပါ..။
ကဗ်ာေလးကုိေလးနက္စြာ ခံစားသြားပါတယ္
ကဗ်ာေကာင္းေလး မွ်ေ၀ေပးတာ
ေက်းဇူးဗ်ာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ေဟ့လူ.. အိမ္ေရွ႕ကေရႊလ၀င္းမွာ ေနကုန္ေနကမ္းထုိင္။ ျပီးေတာ့ခင္ဗ်ားက ေပါက္တန္းရွည္ကဗ်ာေတြ ရြတ္။
အုိး လြမ္းရတဲ့အရာေတြထဲ အဲ့ဒါေတြလဲ ပါသေပါ့ဗ်ာ။
း) လြမ္းလြမ္း .. သိမ္းထားအလြမ္းေတြကို ျပန္လာတဲ့အခါ ျပန္ရြတ္ျပမယ္ ...
Post a Comment