Sunday, June 13, 2010

မိုးရြာေသာေန႔တြင္ စာအုပ္မ်ားကို စီျခင္း

ၡတနဂၤေႏြအားလပ္ရက္ႏွင့္ မိုးေအးေအးရာသီဥတုက တြဲဖက္ပင္ညီေနေရာ့သလား မသိပါ။ အိပ္ယာထက္တြင္ ေသြးေလးေလးႏွင့္ေကြးရင္း လုပ္စရာဘာမ်ားရွိသလဲေလလို႔ ေတြးမိေတာ့ စာအုပ္မ်ားကိုရွင္းဖို႔ သတိရသည္။
ေျခာက္လတစ္ၾကိမ္ေလာက္ အခန္းေျပာင္းေနရေသာ ဘ၀တြင္ စာအုပ္မ်ားကို စင္ျဖင့္စံနစ္တက် ထားဖို႔မွာ စိတ္တြင္းကသာရွိသည္။ လက္ေတြ႔တြင္ေတာ့ စကၠဴဂ်တ္ပံုးထဲထည့္ၿပီး ထားလိုက္ရသည္။

ကိုယ္လက္သုတ္သင္ၿပီး ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ ေရွ႔ခန္းကိုထြက္လာေတာ့ ရွင္းလင္းရမည့္ စာအုပ္ပံုက ေနရာတိုင္းမွာလိုလိုပင္။ တခ်ိဳ႔က ခံုေပၚမွာ၊ တခ်ိဳ႔က ခံုေအာက္နားမွာ၊ အိပ္ခန္းေခါင္းအံုးနားတြင္က သံုးေလးငါးအုပ္။ ဘုရားစင္ေပၚတြင္ေတာင္ ေရာက္ေနေသာ စာအုပ္ေတြကရွိေသး။ ဘာအတြက္ေၾကာင့္မ်ား စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ခဲ့၊ ဖတ္ေန၊ ဖတ္ရႈရဦးမည္လဲလို႔ ေတြးမိေတာ့ အေျဖမရွိပါ။ ဘာအတြက္နဲ႔မ်ား ဒီစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ေနတာလဲ ေကာင္ေလး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္ဖို႔ ေမးခြန္းတစ္ခု။ ဖတ္ေသာစာအုပ္ေတြကလည္း အေၾကာင္းအရာေပါင္းစံု။ တခ်ိဳ႔စာအုပ္ေလးေတြက ၀ယ္ထားတာ၊ တခ်ိဳ႔စာအုပ္ေတြက လက္ေဆာင္ရထားျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ တခ်ိဳ႔က ငွားထားၿပီး ျပန္မေပးျဖစ္ေသးေသာစာအုပ္မ်ား။ တခါတရံ ဘယ္သူ႔ဆီက ငွားထားမွန္းပင္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

အေၾကာင္းအရာေပါင္းစံုဆိုသည္မွာ ရူပေဗဒပညာရွင္ ရစ္ခ်တ္ဖိုင္းမန္းႏွင့္ စတီဖင္ေဟာ့ဖ္ကင္း။ သူတို႔က တြဲဖက္ညီသည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအေၾကာင္းစာအုပ္ႏွင့္ သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘ၀လိုစာအုပ္က ကို္ယ့္အမ်ိဳးသားေရးအေၾကာင္းမ်ား။ ေဘာင္းဘီ၀တ္မိုးတိမ္လို ကဗ်ာဘာသာျပန္ႏွင့္ ျမင့္သန္း၏ ဘာသာစကားေနာက္ကြယ္မွက အဆက္အစပ္ရွိေသးသည္။ ထိုထဲတြင္ ျမန္မာအက္ေဆးတစ္ရာ၊ ႏြယ္နီအေဟာင္းေလး။ ဆရာေက်ာ္၀င္း၏ လိႈင္းမဂၢဇင္းႏွင့္ ကိုတာ၏ စတိုင္သစ္။ ဆရာစံဇာနည္ဘို၏ ေဗဒင္စာအုပ္ကိုျမင္ေတာ့ ျပံဳးမိေသးသည္။ သူတို႔ေတြသာ စကားေျပာတတ္လွ်င္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ ရစ္ခ်တ္ဖိုင္းမန္းတို႔က ႏွဴကလီးယားအေၾကာင္းေဆြးေႏြးၾကမည္လား။ ႏႈတ္ခမ္းေမြးကားကားႏွင့္ ဆရာၾကီးက ပရအနဳျမဴအေၾကာင္း ေျပာလွ်င္ အာဖရိကဗံုတီးေသာ သိပၸံဆရာက ေသခ်ာနားေထာင္ပါ့မလား။ လကၡဏာဆရာၾကီးေျပာေသာ နကၡအေၾကာင္းမ်ားကိုေကာ စတီဖင္ေဟာ့ကင္းက တြင္းနက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ စုပ္မ်ိဳခ်လိုက္မလား။ တကယ္လို႔မ်ား သူတို႔ေျပာၾကလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ နားေထာင္ခ်င္ပါေသးသည္။

စာအုပ္မ်ားကို အမ်ိဳးအစားခြဲစီရင္း ကြ်န္ေတာ့္မွာ အရွားပါးဆံုး စာအုပ္အမ်ိဳးအစားကို သိလိုက္ရသည္။ ကဗ်ာစာအုပ္။ ကဗ်ာစာအုပ္အေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ေသာကဗ်ာက ဘာပါလဲ။
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ သင္ခန္းစာစာအုပ္ထဲ ကူးထည့္ခဲ့ေသာကဗ်ာေလးကို လြမ္းမိသည္။ ေသာကေျခရာ ရတနာကဗ်ာမ်ား... ထိုစဥ္က ေသာကဆိုတာဘာဆိုသည္ကိုပင္ အနက္သိႏိုင္ဦးမည္မထင္ပါေလ။
ဘာေၾကာင့္မ်ားစာအုပ္ေတြဖတ္သလဲ ေမးလွ်င္ေကာ။ မဖတ္ရမေနႏိုင္လို႔ ဖတ္သည္ဟုပင္ ေျဖရမည္ထင္ပါသည္။ ဘာေတြရလို႔လဲလို႔ ေမးလာလွ်င္ေတာ့ ရစရာရွိမလားလို႔ ဖတ္သည္မွမဟုတ္ဘဲ။

ဖတ္ၿပီးေသာ စာအုပ္မွန္သမွ်ကို ျမိဳ႔ကသူငယ္ခ်င္းဆီ ပို႔ေပးရသည္။ သူငယ္ခ်င္းေျပာဖူးသည္က မင္းစာအုပ္ေတြငါလည္းဖတ္ထားေတာ့ မင္းျပန္လာေတာ့ မင္းနဲ႔ေ၀းမေနေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ တဲ့။ လြမ္းပါသည္။ သစ္ပင္အိုအိုၾကီးေတြေအာက္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ႏႈတ္ခမ္းပဲ့ေနေသာ ပန္းကန္မွေရေႏြးကို ေမာ့ေသာက္ရင္း ေဂ်ရုဆလမ္လည္းေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဟားဘတ္တကၠသိုလ္လည္း ေရာက္ခဲ့သည္။ က်ဴးဘားေတာ္လွန္ေရးလည္း ဆင္ႏြဲခဲ့ၾကသည္။ ပိုက္ဆံတစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာနဲ႔ ဟားဘတ္တကၠသိုလ္ေရာက္ဖူးတာ နည္းလားကြဆိုေသာ အသံကိုလြမ္းမိသည္။ ခုဆို ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေနပါလိမ့္။

စာအုပ္ေလးမ်ားကို ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ တခ်ိဳ႔ကပိုးကိုက္ရာေလးမ်ားႏွင့္။ တခ်ိဳ႔က ၀ါက်င့္က်င့္အေရာင္သမ္းလ်က္။ ကြ်န္ေတာ့္အသိဥာဏ္ေတြ၊ခံစားမႈေတြေကာ ပိုးကိုက္ကုန္ၿပီလား၊ အ၀ါေရာင္သမ္းေနၿပီလား ကြ်န္ေတာ္မေတြးတတ္ေတာ့ပါ။ တစ္အုပ္ခ်င္းစီဖုန္သုတ္ကာ စကၠဴပံုးထဲထည့္ရင္း တိုးတိုးညည္းေနမိေသာသီခ်င္းက မသိတဲ့အမွားအမွန္ကို မျပည့္တဲ့အသိဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ေလသံုးသပ္မိခဲ့ ဆိုေသာ မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္၏ ရိုးသားမႈမ်ားသို႔ သီခ်င္းေလး။ တကယ္ပဲ ထိုအတိုင္းလားမသိေတာ့ပါ။ ခံစားမႈမ်ား၊ အသိဥာဏ္ပညာမ်ားကို ဖတ္ရႈသိမ္းဆည္းထားေသာ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ပိုးေပါက္ရာဗရပြႏွင့္ ဘ၀ကို လက္ေလ်ာ့သြားေလၿပီ။

အျပင္မွာ မိုးေတြတစိမ့္စိမ့္ရြာေနတုန္း ကြ်န္ေတာ္က စာအုပ္ေဟာင္းေလးေတြကို ပံုးေလးထဲ စီထည့္ေနပါသည္။ ခဏတာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သပ္ရပ္သြားေနခ်င္ေသာစိတ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ စာအုပ္ေဟာင္းေလးေတြကို စကၠဴပံုးေလးထဲ စီစီရီရီထည့္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

12 comments:

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

တခ်ိဳ႔က ငွားထားၿပီး ျပန္မေပးျဖစ္ေသးေသာစာအုပ္မ်ား။ တခါတရံ ဘယ္သူ႔ဆီက ငွားထားမွန္းပင္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။
@ @ အဟမ္း.....ဒါေတာ့.....ဒါေတာ့
လြန္ျပီထင္တယ္ေနာ္..
စာအုပ္မငွားရဲေတာ့ဘူး :P

mirror said...

ခု ကုိစုိင္းဆီမွာရွိေနတဲ့ သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းက အီေဖကုိယ့္ဟာမ်ားလား။ ဘာမွဟုတ္ဘူး။ ၀င္ျပီး ပဋာယူၾကည့္တာ။ ဟားဟား။ ကဗ်ာစာအုပ္ဘယ္ရွိမလဲ။
ကဗ်ာဖတ္ရတာ စိတ္ပင္ပန္းလုိ႔ဆုိ..။

jr said...

မိုးရြာတဲ့ေန႔ စာအုပ္ကေလးဖတ္ျပီး ေကြးရမွာဟ။
ေအးေလ.. နင္စာအုပ္စီျဖစ္ေတာ့လဲ ငါတို႔ပို႔စ္အသစ္ ဖတ္ရတာေပါ့။
း)))

ေမာင္မ်ိဳး said...

ဒီတစ္ခါ အခြင့္ရရင္ ကိုစိုင္းရဲ့ စာအုပ္ပံုေတြၾကား ခဏေတာ့ ၀င္ေႏွာက္ၾကည့္ခ်င္ေသးး =)

Anonymous said...

@ mirror မွန္ပါတယ္ခင္ဗ် သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းစာအုပ္က ညီမေလးမယ္ရာဟာ သို႔ေသာ္ရွင္းသန္႔က သူေတာင္းထားပီးသားစာအုပ္မို႔ သူ႔စာအုပ္ျဖစ္သြားၿပီတဲ့
@ၾကည္ျဖဴပိုင္ .. ဟားဟား ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္လည္း ကြ်န္ေတာ္က ေပးျပစ္ပါတယ္ဗ်ာ အယူခ်ည္းပဲမဟုတ္ပါဘူး
@Jr မမအပ်င္းထူ :P
@ေမာင္မိ်ဳး ကိုမ်ိဳးေရ ၀င္ေႏွာက္ရင္ေတာ့ ဖုန္ေတြတေသာေသာပဲေနမွာ :)
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္လ်က္ - little brook

လင္းဒီပ said...

စာအုပ္ေတြကို ဘာလို႕ဖတ္မိပါလိမ့္ဆိုတာ တခါတခါ ကိုယ့္ဘာသာ ေမးေနက် ေမးခြန္းတစ္ခုပဲ..။
စာဖတ္ရတာေပ်ာ္လို႕ ဆက္ေတြးရတာ ဝါသနာပါလို႕ သိခ်င္တာေတြ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ရွိမယ္ထင္လို႕... ဆက္ေျဖရင္ေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ..။

ဒီေန႕မွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္ရဲ႕ ရိုးသားမႈမ်ားသို႕ ကို ျပန္နားေထာင္ျဖစ္ရင္း ဘာလို႕ “အဝါေရာင္ျမက္ခင္းျပင္” လို႕ သံုးထားပါလိမ့္ဆိုတာ ဆက္ စဥ္းစားေနမိတယ္ ။

littlebrook said...

ငယ္ငယ္က ကစားတဲ့အ၀ါေရာင္ျမက္ခင္းျပင္
ငယ္ဘ၀က ေႏြးေထြးတယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ သို႔မဟုတ္ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကို ကုိယ္စားျပဴလားမွမသိတာ ( အ၀ါေရာင္က အျခားတစ္ဖက္မွာ သစၥာမဲ့ျခင္းကိုလည္း ရည္ညႊန္းတယ္ :P) အဲ့သီခ်င္းက လႊမ္းမိုးရဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ နိဗၺာန္ဘံုရဲ့ အဆက္လို႔ေျပာခ်င္လည္းေျပာလို႔ရတယ္ေနာ္ ကိုလင္း ..

purplemay said...

အစ္ကိုေရ...မိုးရြာတဲ့ေန့ေလးမွာ ခရမ္းေတာ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ့ အရွဳပ္ေတြလုပ္ေနမိေပါ့ ။ အခန္းထဲမွာ မ်ားမ်ားလာတဲ့ စာအုပ္ေတြ စီမယ္လို့လုပ္ေနတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ လ ေလာက္ကတည္းကပဲ ...။ ♫♪ ျပန္လည္ရခ်င္တယ္ ♫♪ ေဟာင္းႏြမ္းခဲ့ေပမယ့္ ♫♪ အျပစ္တို့ကင္းစင္ခဲ့ ♫♪ ကိုယ္ဟာမေကာင္းေတာ့ဘူး အခ်စ္ရယ္ ♫♪

တီခ်မ္း said...

ဒီပိုစ့္ေလး ကိုၾကိဳတယ္

ငွားထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ ျပန္မေပးေသးဘူးေနာ္

Moe Cho Thinn said...

အက္ေဆးဆရာပဲ။ အေတြးအေရး လွတယ္။
တို႔ေတာင္ သူ႔ေဘးမွာ စာအုပ္ကူစီ မိေနတယ္။ :)

little brook said...

တီခ်မ္း>> စာအုပ္ကို ျပန္မေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပီ ခြိခြိ

အမမိုးခ်ိဳသင္း>> ေက်းဇူးပါ အမေရ

ေနမိုးေဝ said...

သူငယ္ခ်င္းေျပာဖူးသည္က မင္းစာအုပ္ေတြငါလည္းဖတ္ထားေတာ့ မင္းျပန္လာေတာ့ မင္းနဲ႔ေ၀းမေနေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ တဲ့

အေတြးအေခၚေလးက လွလိုက္တာ