Saturday, January 2, 2010

မိုးတိမ္အေၾကာင္း (၅)

မေန႔က ကလပ္ကို ႏြယ္မေရာက္လာ။ ဒီေန႔လည္း ႏြယ္ေရာက္မလာပါ။ သူ ကလပ္မွ မိန္းကေလးမ်ားကိုေမးၾကည့္လည္း မည္သူမွ် မသိၾက။ ဆုကို ေမးေတာ့ ဆုကလည္း မသိေၾကာင္းေျပာသည္။ သူစိတ္ပူသည္ ဘာေၾကာင့္မ်ား မလာပါလိမ့္။ ေတြ႔ေနျမင္ေနသည့္ပံုစံေလး မျမင္ရေတာ့ ရင္ထဲဟာတာတာ။ ႏြယ္ေနမေကာင္းဘူးလား။ သူ ႏြယ့္အိမ္သို႔လိုက္သြားမွႏွင့္တူသည္။
ညပိုင္း ကလပ္ဆင္းကာနီးတြင္မွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လာေျပာသည္။ မန္ေနဂ်ာထံမွ သိလာသည္တဲ့။ ရြာမွာက်န္ေသာ ႏြယ့့္မိခင္ဆံုးသြား၍ ႏြယ္ရြာသို႔လိုက္သြားေၾကာင္း မန္ေနဂ်ာထံ ခြင့္တိုင္သြားသည္တဲ့။ အင္း ... ႏြယ္ေတာ့သနားပါတယ္။ သူ စိတ္မေကာင္းပါ။ ႏြယ္ ဘယ္လိုမ်ားေနရွာမလဲ။

မန္ေနဂ်ာက ဦးစီး၍ ကလပ္မွ၀န္ထမ္းမ်ားဆီမွ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စု၍ႏြယ့္ကို ကူေငြသေဘာမ်ိဳး ေပးလိုက္ၾကသည္။ ႏြယ္ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ မ်က္ႏွာမ်ားေခ်ာင္က်ၿပီး ပိန္သြားသည္။ "ႏြယ္ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းခဲ့လား" ဟုသူေမးေတာ့ ႏြယ္က "ဒီလိုပါပဲ" ဟုေျဖသည္။ ႏြယ္သည္ အၿမဲလိုလို ဒီလိုပါပဲဟူေသာ စကားကိုသံုးေလ့ရိွသည္။ "နင္ေကာ ေက်ာင္းတက္ေနၿပီ မဟုတ္လား"။ "အင္း တက္ေနေပမယ့္ကြာ ေက်ာင္းခန္းထဲ ငိုက္ေနတာကပိုမ်ားပါတယ္။" " ေအး နင္စာေတြေကာလိုက္ႏိုင္လား။"
"စာေတြကေတာ့ မသိလည္းကိစၥမရွိပါဘူးဟာ။ စာေမးပြဲနီးေတာ့ အနီးကပ္သင္တန္းေတြဖြင့္တယ္ေလ။ အဲ့က်မွ သင္တာေတြကို က်က္ေတာ့မယ္။ မက်က္ႏိုင္တာေတြကိုေတာ့ သူမ်ားလိုပဲ ကူးတာေပါ့ဟာ။" "ဟင္ နင္တို႔တကၠသိုလ္ကလည္း ခိုးခ်တာပဲလား။" " အင္း အကုန္လံုးနီးပါးေလာက္ခိုးတာပဲ။" "ဆရာေတြကေကာ မဖမ္းဘူးလား။" " ေအာ္ ဖမ္းရင္လည္း အကုန္မိတာခ်ည္းပဲေလ သူတို႔လည္း အေညာင္းခံၿပီးဖမ္းမေနေတာ့ဘူး။" " ေကာင္းပါ့ဟယ္" ဟု ႏြယ္ေျပာေတာ့ သူက "ဒီလိုပါပဲ" ဟု ေျဖလိုက္ရာ ႏြယ္က အားရပါးရရီေလသည္။ အင္း အဲ့လိုေလး ရီလိုက္ပါဦး ႏြယ္ရယ္။

နယူးရီးယားည။ ႏွစ္သစ္သို႔ကူးေလၿပီ။ ကလပ္မွာ ဒီလိုေန႔မ်ိုဳးက လူသိပ္စည္သည္။ ဘယ္သူမွ အအားမေနႏိုင္။ ႏြယ္တို႔ေတြလည္း တစ္၀ိုင္းမွ တစ္၀ိုင္းကူးလ်က္။ သူႏြယ့္ကုိေတာင္ ယခင္ကလို ထိုင္ေငးေနခ်ိန္မရွိပါ။ ကလပ္ထဲမွ လူူတိုင္းကလည္း မူးေနၾကၿပီ။ ကလပ္အလည္ကြင္းျပင္တြင္ ကေနသူမ်ားကလည္း ကလို႔။ ကလပ္လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းမ်ားကလည္း မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ကာၾကည့္ေနရသည္။ ဒီလိုေန႔မ်ိုဳးက စည္ကားသေလာက္ အႏၱရာယ္လည္းမ်ားသည္။
လူေတြက မူးၿပီးစိတ္တက္ႀကြေနခ်ိန္ျဖစ္ရာ နဲနဲေလးျပႆနာျဖစ္လည္း သည္းခံႏိုင္ၾကသည္မဟုတ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္မ်ားမွာ ကရင္းခုန္ရင္း ထိမိသည္ကပင္ စ၍ရန္ျဖစ္ဖို႔ တာဆူေနတတ္ေသာေၾကာင့္ အဖြဲ႔လိုက္၀င္လာလွ်င္ လံုျခံဳေရးမ်ားက သတိထားၾကည့္ေနရသည္။

ေတြးေနျခင္းကေနာက္က်ေနပါသည္။ ကပြဲကြက္လပ္တြင္ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနသည္ကို လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းမ်ားက လူစုခြဲၿပီး ျပႆနာရွာေသာ ငတိႏွစ္ေယာက္ကို ဆြဲထုတ္သြားသည္။ ကိုစိုးႀကီးကို ေမးၾကည့္ရာ ေကာင္မေလးေၾကာင့္တဲ့။ အင္း ဒါကလည္း ထံုးစံပါပဲ။ သူခနနားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ရန္ ေအာက္ဖက္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေလွကားေထာင့္ခ်ိဳးတြင္ရပ္လိုက္ရင္း မီးျခစ္ကိုထုတ္မည္ျပဳစဥ္ "လြတ္ နင္လြတ္ လြတ္... " ဆိုေသာအသံႏွင့္ ဆဲသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အင္း ညိွၾကရင္း စကားမ်ားသည္လား... သူနားစြင့္ေနမိျပန္သည္။ "ေကာင္မ" " __မ" ဆဲဆိုသံမ်ားႏွင့္အတူ "ေဟ့ေကာင္မင္းလြတ္စမ္း" ဟူေသာအသံမ်ား ထိုးသံႀကိတ္သံမ်ားၾကားလိုက္ရသည္။ ကလပ္ေအာက္မွာျဖစ္ေသာျပႆနာသည္ ကလပ္ႏွင့္မဆိုင္ပါ သို႔ေသာ္ ဘာျဖစ္သည္ကို သိခ်င္စိတ္ႏွင့္ အျပင္သို႔ထြက္ၾကည့္လိုက္ရာ ... ဆု ... ဆု ။ ဆုသည္ ရန္ပြဲအလည္မွာ။ ဆုသည္ သူ႔လက္ကိုင္အိတ္ျဖင့္ လုတစ္ေယာက္ကို လြဲရိုက္ေနသည္။ ထိုသူက ကားဘက္သုိ႔ျပန္ဆုတ္သြားၿပီး ကားထဲမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ကို သူေတြ႔လိုက္သည္။ ဆုက ရိုက္ေနဆဲ၊ "ဆု ... ဆု " သူေအာ္ေခၚရင္း ေျပးသြားလိုက္သည္။

ဆုလက္ကို ဆြဲလိုက္ရင္း ေနာက္ဖက္သို႔ ဆြဲလိုက္ခ်ိန္မွာပင္ ထိုသူက လက္ကိုလြဲၿပီးရိုက္လာရာ သူလက္ျဖင့္ခံလိုက္သည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္လံုး နာက်င္သြားသည္။ သူေနာက္သို႔ဆုတ္လာသလို ထိုသူကလည္း ဆက္ၿပီးဆက္ၿပီး ထပ္ဆင့္ရိုက္လာသည္။ သူေနာက္သို႔ယိုင္လဲသြားရာမွ ဖမ္းဆြဲမိရာ လက္ထဲပါလာသည္က သံပိုက္လံုးတစ္လံုး။ သူအလ်င္အျမန္ထလိုက္ရင္း ထိုသူ႔ကိုျပန္ရိုက္လိုက္သည္။ သူ႔တြင္လည္း လက္နက္ရွိသြားၿပီျဖစ္ရာ သူလည္းေသြးၾကြသြားေလၿပီ။ မည္သို႔ျဖစ္သည္ကို သူမသိေတာ့ သူတျပန္ကိုယ္တျပန္ရိုက္ရင္း တဖက္လူလဲက်သြားသည္ကို သူဆက္ရိုက္ေနမိသည္။ သူသတိထားမိခ်ိန္ ရန္ပြဲလည္းၿပီးသြားၿပီ။ သူ႔ေရွမွာ ေခြလဲေနေသာလူတစ္ေယာက္။ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္တြင္ လူမ်ားက၀ိုင္းလ်က္ၾကည့္ေနၾကသည္။

သူ႔လက္ထဲမွ သံပိုက္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆြဲယူသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ရဲမ်ားေရာက္လာ သူ႔ကိုလက္ထိတ္ခတ္ကာ ေခၚသြားသည္။ သူအာရံုတြင္ အရာအားလံုးသည္ မႈန္၀ါးေနာက္က်ိလ်က္။ သူသည္ ထိုအျဖစ္ကို တကယ္မဟုတ္ဟု ထင္ေနမိသည္။ သူ႔ကိုဆြဲေခၚသြားခ်ိန္ သူျမင္ေနသည္မွာ ႏြယ္၊ ထို႔ေနာက္ အေမ၊ သူ႔စာေမးပြဲ အားလံုးသည္ ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္။

သူအား လူသတ္မႈျဖင့္ စြဲခ်က္တင္သည္။ သူ႔ဘက္မွ ထြက္ဆိုေပးေသာသက္ေသျပခ်က္မ်ား ထုေျခရွင္းလင္းခ်က္မ်ားက သူသည္ကာကြယ္ရင္း လက္လြန္သြားသည္။ ေသသူကို ေသေစလိုေသာရည္ရြယ္ခ်က္လည္းမရွိ၊ ျပႆနာစတင္ျဖစ္ပြားရာတြင္လည္းမပါ၀င္ေၾကာင္း ျပဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း သူ႔ကို အျပစ္မွ လံုး၀ကင္းလြတ္ေစႏိုင္သည္မဟုတ္ပါ။ သူ အလုပ္ၾကမ္းျဖင့္ ေထာင္ (၅) ႏွစ္က်သြားသည္။ သူ႔ကို ရံုးထုတ္စဥ္တိုင္း ႏြယ္ႏွင့္ဆုတို႔ လာေတြ႔သည္။ ကိုစိုးႀကီးတို႔ ႏိုင္လင္းတို႔ကလည္း လာေတြ႔မည္တဲ့။ လက္ထိပ္ခတ္ထားေသာ လက္ကိုၾကည့္ၿပီး ႏြယ္သည္မ်က္ရည္က်သည္။ သူလည္း မ်က္ရည္၀ဲလာသည္။ အခ်ဳပ္ကားေပၚသို႔တက္ခ်ိန္အထိ ႏြယ္သည္ထိုအနားမွာ တရစ္၀ဲ၀ဲ။ "နင္ဘာမွာမလဲ နင္ဘာမွာဦးမလဲဟင္" ဟု ႏြယ္ေမးေနသည္ကို သူျပန္မေျဖႏိုင္။ သူဘာမွာရမလဲ ... သူဘာမွာရမလဲ ... သူဘာမွာရဦးမလဲ ။ အခ်ဳပ္ကားအျပာေရာင္ထဲ သူတို႔ကို သြင္းလိုက္သည္အထိ သူငိုင္လ်က္။ အခ်ဳပ္ကားထဲမွာ ေမွာင္လို႔ပါလား။ သူေနာက္ကို ျပန္လွည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ ကားတံခါးက "ဂ်ိဳင္း" ကနဲ ပိတ္သြားသည္။ သူ တံခါး၌ေဖာက္ထားေသာ အေပါက္ေလးဆီကပ္သြားရင္း သံတိုင္ကုိကုိင္ကာ အျပင္သို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏြယ္ ... ႏြယ္သည္ ဆုကိုဖက္ရင္း ရွိက္ငိုလ်က္ ... ... ... ...။

ဆက္ရန္ ... ... ... ...

13 comments:

toomar said...

pee thar tar lar?
set yan so myanm myan lay.....

toomar said...

mg lay yayy
post 6 ko tueday tin pay lay naw
kyeikhteo ka mont wal khe mal naw naw naw ......

khin oo may said...
This comment has been removed by the author.
khin oo may said...

လာဖတ္တယ္။ စိပံုးဲထဲ စာထည္႕တာမဝင္ဘူး။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

စာေရးဆရာေတာ့ လြန္ျပီေနာ္
အဆိုးဆံုးေတြခ်ည္းပဲ ေပးေတြ႔ေနတာပါပဲလားဗ်
၅ ႏွစ္ဆိုတာ မနည္းဘူးဗ် ဘယ္လိုဆက္လုပ္ၾကမတုန္း
ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနပါျပီ

Anonymous said...

အေသသာ သတ္လုိက္ပါေတာ့ဗ်ာ.............

အေနာ္ said...

ေထာင္ထဲေရာက္သြားပီ ငါးႏွစ္ေတာင္ :( တိန္

ေအာင္ဒီကန္ said...

တျဖည္းျဖည္း ရွိတ္စပီးယားဆန္လာျပီ ဆရာသမားေရ့... :{

မိဂ်ဴ said...

ေက်ာ္ထူး ေျမြေပါက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ေနဘီ။
ဇာတ္လမ္းကို မၾကိဳက္ပါ။ အေရးအသားကိုေတာ့ သေဘာက်၏။

နန္းညီ said...

ဆိုးခ်က္ႀကီးပါလားေနာ္..

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

မိုးတိမ္အေၾကာင္း(၁)ကေန ျပန္စဖတ္မိပါတယ္။ အေရးအသားေတြက ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႔ စာဖတ္သူကို ဆြဲေခၚသြားပါတယ္။ ေနာင္လာမယ့္ အပိုင္းေတြကိုလည္း ေစာင့္ဖတ္ေနပါ့မယ္ ကို Brook...

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

ရက္စက္လိုက္တာ ေထာင္ထဲထည့္တာ ၅ႏွစ္ေတာင္
လြန္တယ္
မသကာ ၂ႏွစ္ဆိုေတာ္ေရာေပါ့
ဟင္းး...ဇာတ္ဆရာအလိုက်ေပါ့ေလ..တတ္ႏိုင္ပါဘူး :P
သူမ်ားမင္းသမီးျဖစ္ေတာ့ေတာင္အရီခံရေသးတာပဲ..ဟိဟိတဲ့
လုပ္သာလုပ္ပါ ဇာတ္ဆရာ....
ေထာင္ထဲက ျပန္ထြက္လာရင္ေတာ့ ဇာတ္ေကာင္မင္းသားကို ေရာဂါကင္းတဲ့ ဇာတ္ေကာင္မင္းသမီးနဲ႔ေပါင္းေပးလိုက္ပါေနာ္ :D

purplemay said...

လုပ္ရက္လိုက္တာဗ်ာ....၀မ္းနည္းပက္လက္နဲ့ဖတ္သြားတယ္...
ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး....