Thursday, November 5, 2009

လမ္းေရ ... .... ...

ငယ္စဥ္ဘ၀ကို ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အရိပ္လိုေ၀ေ၀၀ါး၀ါး မပီမျပင္ရွိလြန္းလွသည္။ ျဖတ္ကနဲ ျဖတ္ကနဲအကြက္ေျပာင္းသြားေသာ ရုပ္ရွင္ဖလင္ကားခ်ပ္မ်ားကဲ့သို႔ ေျပာင္းလဲမႈကျမန္ဆန္လြန္းသည္ဟု စိတ္ထဲမွထင္မွတ္ေနမိသည္။

ငယ္တုန္းက ကစားေဖာ္ေလး ဘယ္ေရာက္သြားခဲ့ၿပီလဲ ။ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ရွိေနသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ၁၈ နွစ္က ကြ်န္ေတာ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းမေလးဟု ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္ႏိုင္ပါ။ သူမမ်က္ႏွာမွာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ပင္ရွိေနပါသည္။ ထိုၾကည္လင္ေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ား ၊ ေကာ့ညြတ္၍ ထာ၀စဥ္ၿပံဳးေယာင္သန္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္မစဥ္းစား မေတြးေတာမိေသာ ခရီးၾကမ္းကိုျဖတ္သန္းလာသည္ကို ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္ႏိုင္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းေရွ႔ခေရပင္တန္း၀ယ္ ေက်ာင္းမတက္ခင္ ခေရပန္းမ်ား အတူတကြေကာက္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားေလးႏွင့္ ဆံေထာက္ေလးတစ္ခါခါႏွင့္ သူမသည္
ကြ်န္ေတာ့္ငယ္ဘ၀၏ တြဲဘက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ခေရပန္းမ်ားကို ႏွီးႀကိဳးေလးႏွင့္သီ ဆရာမကို မ်က္ႏွာေပးခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္
သြားေပးတုန္းကလည္း အတူတူ ။ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ ၿခံစည္းရိုးေအာက္မွ လွ်ိဳလ်က္တစ္ဖက္ျခံထဲ ခိုး၀င္တာမိေသာေၾကာင့္ ဒဏ္ေပးခံရတုန္းကလည္း အတူတူ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တြဲဘက္ညီညီ ...။
သူမနာမည္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ၾကား အေပါင္းလကၡဏာေလးခံကာ ေရးခဲ့ရတာကိုက ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္
ေပ်ာ္စရာကမၻာႀကီး..။

ယခု... ထိုေကာင္မေလး ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႔ေရာက္ေနၿပီ။
" နင္ ခုဘယ္မွာေနေနတာလဲဟ " ၊ " နင္ ဘာလုပ္ေနတုန္း " .." နင့္ေယာက္်ား ဟိုအေကာင္ေကာ"
ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ငယ္အိပ္မက္ေလးလုသြားေသာ သူမအမ်ိဳးသားကို ဘယ္လိုမွယဥ္ေက်းလိုစိတ္မရွိပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ တမင္ပင္ဟိုအေကာင္ဟု သံုးႏႈန္းကာေမးေသာ္လည္း သူမမ်က္နွာအမူအရာမွာ ဘာမွေျပာင္းလဲျခင္းမရွိ။ သူမမ်က္လံုးမ်ားသည္ ငယ္စဥ္ကအတိုင္းပင္ လင္းလက္ဆဲ ၾကည္လင္ဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္။

" မသိဘူးဟ .. ငါနဲ႔ကြဲသြားတာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ .. အဆင္မေျပဘူးဟ " ဟုသူမျပန္ေျဖပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သိပါသည္ ။ သူမ ထိုသူႏွင့္လက္ထပ္စဥ္ကတည္းက အဆင္ေျပလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ကြ်န္ေတာ္ေတြးထင္မႈသည္ မွန္ကန္သည္။
" ဘာျဖစ္ၾကတာတုန္း " ဟုကြ်န္ေတာ္ေမးလိုက္ရာ ျပန္ေျဖေသာသူမအေျဖက "အဘိုးႀကီးဟာ ငါနဲ႔ကီးမကိုက္ေတာ့လို႔ " ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ရီခ်င္မိသြားပါသည္။ "ဟဲ့ နင္နဲ႔စရကတည္းက အဲ့လူကနင့္ထက္အသက္ႀကီးတာပဲေလ .. နင္သိလ်က္သားနဲ႔ "
သူမအသက္ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ရွိခ်ိန္တြင္ သူမယခုအဘိုးႀကီးဟု ေခၚသူႏွင့္လိုက္ေျပးသြားခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ္မေမ့ေသးပါ ။
"ေအးဟ... စစျခင္းေတာ့ ငါလည္းစိတ္ကူးထားတာကတမ်ိဳးေပါ့ .. ငါ့ကိုအလိုလိုက္..ငါလိုခ်င္တာ ဘာမွဆိုျဖစ္ ..အဲ့လိုေပါ့ဟာ ... စယူယူျခင္း တစ္လေလာက္ထိေတာ့ အလိုလိုက္ပါေသးတယ္ ေနာက္ၾကာလာေလေလ
ငါကရတာထက္ ငါ့ကိုပိုခိုင္းတာ ငါ့ကပိုလုပ္ေပးရတာေတြက မ်ားမ်ားလာတယ္။ ငါ့ကို သူေဌးကေတာ္လို ... အဲ့လိုေတာင္ ငါသူနဲ႔ယူတုန္းက စဥ္းစားၿပီးယူခဲ့တာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူးဟာ... ခုက အိမ္မွငါ့ကိုပစ္ထားၿပီး တခါတခါလွည့္ကိုမၾကည့္တာ...။" သူမမ်က္၀န္းမ်ားသည္ ဟိုးအေ၀းႀကီးကို လွမ္းၾကည့္ေနသည္လား ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။

သူမေျပာေနပံုမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာျပေနသည္ထက္ သူမဖာသာ တကုိယ္တည္းေရရြတ္ေနပံုမ်ိဳး။ ေႏြေလရူးကက်ီစယ္သြားေသာေၾကာင့္ ၀ဲလွည့္သြားေသာရြက္ေျခာက္မ်ားကို ကတၱရာလမ္းမထက္တြင္ ျမင္ေနရသည္။ တခ်က္တခ်က္ အာလိုက္ေသာ က်ီးသံမွလြဲၢ၍ တိတ္ဆိတ္ျခင္းက ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သူမပတ္၀န္းက်င္နား ၀ဲလွည့္ေနသည္။
"နင္ခုေကာ ... ဘယ္သူနဲ႔ေနေနလ ဲ " ဟု ကြ်န္ေတာ္ေမးေသာအခါ "ငါ့သားေလးနဲ႔ ၂ေယာက္ပဲေနတယ္ "လို႔ သူမျပန္ေျဖသည္။" ခုေကာဘာလုပ္ေနတုန္း ...။ " "သံေခ်ာင္းေတြ ထုတ္ေရာင္းတယ္ဟာ ။ ငါ .. အေကာင္တစ္ေကာင္နဲ႔ ၿငိေနတယ္ ... သူကလမ္းတံတားေတြ တာ၀န္ခံေလ သံေခ်ာင္းေတြထုတ္ၿပီး အျပင္မွာေရာင္းတယ္ ... ။" ကြ်န္ေတာ္သက္ျပင္းသာခ်မိေတာ့သည္။ သူမကို ထိုအလုပ္မ်ားသည္ မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္ေသာ အလုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တိုင္းျပည္၏ ဘ႑ာမ်ားကို ခိုးျခင္း .. ဘာကိုေျပာျပရမည္နည္း။
အလကား ... ေသာက္သံုးမက်တဲ့ဟာေတြဟု ကြ်န္ေတာ္စိတ္အတြင္းမွ ေရရြတ္မိသည္။

"နင့္ကို သူယူမယ္တဲ့လား ။" ထိုေမးခြန္းကို ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုေမးမိလိမ့္ပါလိမ့္ ..။
"ဟင့္အင္း ... သူ႔မွာ မယားႀကီးရွိတယ္ဟ သူ႔သားေတာင္ ငါ့ထက္နဲနဲပဲ ငယ္တာ ...။" ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ခ်မိေသာ သက္ျပင္းမွန္း ကြ်န္ေတာ္မေတြးမိပါ။ သူမ မ်က္၀န္းမ်ားက လမ္းေပၚတြင္ ေလရူးေၾကာင့္ ၀ဲလွည့္ေနေသာ ရြက္ေျခာက္မ်ားဆီ။ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆီမွ ပ်ံ႕လြင့္လာေသာ သီခ်င္းအပိုင္းအစကို ကြ်န္ေတာ္ၾကားေနရသည္။ အခ်စ္ဆိုေသာ စကားလံုးမ်ားကလြဲ၍ ဘာမွသိပ္မသဲကြဲပါ။

"ငါ့အေၾကာင္းပဲ နင္ေမးေနတယ္ .. နင္ေကာဘယ္လိုတုန္း ... အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီလား ..။"
ကြ်န္တာ္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ၿပံဳးမိလိုက္သည္။ "မက်ေသးပါဘူးဟာ ... မလြယ္ဘူးကြယ္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ဟာ ..။"
"အမယ္ ... နင္ေက်ာင္းတုန္းက ေကာင္မေလးေတြ ၀ိုင္းေနတုန္းက စာအုပ္ေတြပဲဖတ္ေနတာကိုး .... ။"
"အင္း .... ငါလည္း တကယ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္မယ္ဆိုၿပီး စာအုပ္ကေန မ်က္ႏွာလည္းခြာလိုက္ေရာ ...
ဘယ္ေကာင္မေလးမွ ငါ့အတြက္မရွိေတာ့ဘူးဟ ...။" ကြ်န္ေတာ္ ထိုသို႔ေျဖရင္း ႏွစ္ေယာက္သား အားရပါးရရယ္ေမာမိလိုက္ၾကသည္။ "ေအး... တခုခုသြားစားရေအာင္ဟာ"ဟု သူမေျပာေသာအခါ "အင္း..." ဟု ကြ်န္ေတာ္ေထာက္ခံလိုက္သည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သားတြဲ၍ ရြက္ေၾကြမ်ားခင္းထားေသာလမ္းအတိုင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တန္းေလးဆီ ထြက္လာခဲ့သည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔သြားရာလမ္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္သူမလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ထိုသို႔မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။
လမ္းတြင္ သူမအေတြ႔အႀကံဳတခ်ိဳ႔ကို ေျပာျပေနပါသည္။ နာမည္ႀကီး ဟာသစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ သူမအေၾကာင္း၊ ဘယ္သူႏွင့္ သူ႔အေၾကာင္း၊ ... ... ... အျခားသူမ်ား ကြဲလြဲခ်င္ကြဲလြဲမည္။ သူမက သူမ၏ဇာတ္တြင္ ပင္တိုင္မင္းသမီး။ ကြ်န္ေတာ္ သူမစကားမ်ားကို နားေထာင္ရင္း ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဗဒါလမ္းကို သတိရေနေတာ့သည္။ ေႏြေလရူးက ေဆာ့ကစားေသာအခါ ရြက္ေႀကြေလးမ်ားက လမ္းေပၚဒလိမ့္ေခါက္ေခြး လြင့္စင္လ်က္ ... သည္လမ္းေပၚမွာေလ... ။ ။

6 comments:

တီခ်မ္း said...

ေျမာင္းေမာင္ေမာင္
ဘယ္မလဲ
တီ့အတြက္
ေဗဒါေတြ
အျမန္လာေပးပါ

NangNyi said...

ဒီကမာၻေျမကို ေနာက္သို႔ လွည့္ခိုင္းၿပီး အရာရာအစက ျပန္စလို႔ရရင္.. အရင္လုိေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရွင္သန္အားေမြးလိုက္ခ်င္.. ဒီလိုမ်ိဳးအဆံုးသတ္မႈကိုလည္း ႀကိဳၿပီးေတာ့မသိခ်င္..

jr.လြင္ဦး said...

ေဟ့ေရာင္ .. မင္းေတာ့ ခုတေလာ ကဗ်ာေတြ ဆန္လြန္းေနပါလားကြ။
ေဟ း)

ဟိုလိုလိုဒီလိုလို said...

ငယ္ငယ္က အေပါင္းလကၡဏာေလးေတြကိုေတာင္ သတိရလာပီ ...
ခုဆို သူတို႔လည္း ... ... ... ...

purplemay said...

အင္း ... နာမည္ႏွစ္ခုကို အေပါင္းလကၡဏာေလးနဲ့ ေရးေနရံုေလးပဲ ေက်နပ္ပါတယ္..။
ဇာတ္လိုက္ကို လက္ကေလးေတာ့ ကိုင္ခြင့္ေပးလိုက္ပါဗ်ာ...။
မိုက္တယ္ေဟ့ ငါ့အစ္ကိုၾကီးအရမ္း romantic ေတြျဖစ္ေနတယ္...:)

MANORHARY said...

ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္း အရမ္းခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္
အိမ္အၿပန္ေက်ာင္းအဆင္းမွာ သီခ်င္းေလးဆို း))