Sunday, November 15, 2009

တြဲလက္ေတြ ၿမဲစို႔ ခရီးက ေ၀းလြန္းလွပါတယ္ ...







Capacity Building and Caring Children ( စီက်ဳ) အဖြဲ႔က သူတို႔အဖြဲ႔ေလးတည္ေထာင္ၿပီး ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြလုပ္တာ ခုႏွစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ အခမ္းအနားေလးကို သူတို႔လုပ္အားေပးတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားေက်ာင္းမွာ က်င္းပပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုသြားရိုက္ေပးတဲ့ ဧည့္သည္ပါ။
အံ့အားသင့္စရာ တစ္ခ်က္က လူငယ္၊ လူလတ္ပိုင္းေလးေတြခ်ည္း တက္တက္ႀကြႀကြ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။
သူတို႔ေလးေတြကို ေက်ာင္းက ကေလးေလးေတြက ဆရာ၊ ဆရာမလို႔ ေခၚၾကတယ္ခင္ဗ်။ ငယ္ငယ္က မက္ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းဆရာအိပ္မက္က လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးပါ။ သူတို႔ေလးေတြအားလံုးက သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႕ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးေတြ။ မ်က္ႏွာေလးေတြမွာ မိဘမဲ့လို႔ အားငယ္တဲ့အရိပ္ေတြ၊ နာက်င္မႈေတြ ဘာမွမျမင္ရပါဘူး။ အားလံုးဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္၊ တက္တက္ႀကြႀကြ။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ့ ေႏြးေထြးမႈေတြက အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူၿပဳပါလိမ့္မယ္လို႔ ... ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိပါတယ္။ ခုတင္ထားတဲ႔ ပံုေလးေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေတြးစရာတစ္ခုခုမ်ားေပးမလားလို႔ ... ။

16 comments:

NangNyi said...

သာဓု သာဓု ပါေတာ္.. ဒါထက္ ဘယ္သူေတြနဲ႔ သြားတာလဲမသိဘူးေနာ္.. အဲ့အဖြဲ႔အေၾကာင္း က်မတို႔လည္း နည္းနည္းပါးပါး ၾကားဖူးတယ္.. :P

ေမာင္ရွင္းသန္႔ said...

ကေလးေတြက ေျပာေနတယ္ ။
ဆရာ ေနာက္ ထပ္ လည္း လာခဲ့ပါအံုးတဲ့

လင္းဒီပ said...

သာဓုပါဗ်ာ...:P

kay said...

delighted. :)

အေနာ္ said...

ကေလးေလးေတြရဲ႕ မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြကုိ
လာၾကည့့္သြားတယ္ အကုိရ :'(

purplemay said...

တစ္ခုခုမဟုတ္ဘူးအစ္ကို....အမ်ားၾကီးေပးပါတယ္...။
ေအာ္...သူလည္း ေက်ာင္းဆရာအိပ္မက္ မက္ဖူးတာကိုး...:)

ေဇာ္ said...

တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူးေလ .. ရင္ထဲကုိ အနက္ရွုိင္းဆံုး ၀င္ေရာက္သြားခဲ့တာပါ ..

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

လူငယ္ေတြ လူမႈေရး ေတြမွာ တက္တက္ၾကြၾကြ လုပ္ေဆာင္ၾကတာ တကယ္၀မ္းသာစရာပါပဲဗ်ာ။

ကေလးေတြအတြက္ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ အဓိက လိုေနတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။

အိဖူး said...

အိဖူးပို႔စ္ထဲက ကေလးေတြရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔ ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္လုိ႔ပဲ .. အဟက္

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...
This comment has been removed by the author.
ကိုရင္ေနာ္ said...

Little ေရ..
ဦးေနာ္ ေသခ်ာ ဖတ္ၿပီး ေတြးေနမိပါတယ္..
ေကာ္မန္႔က အမွားျပင္ရင္း ႏွစ္ခု ျဖစ္သြားတယ္.. း)

သူတို႔ အတြက္ အားကိုးရာ လက္ေႏြးေႏြးေတြ လိုေနတယ္.. သူတို႔ဘဝကို ႐ႊင္လန္းေစမယ္႔ အားေပးအၿပံဳးေတြ လိုေနတယ္.. သူတို႔ ဘဝကို လန္းဆန္းတက္ႂကြေစမယ္႔ အၾကင္နာေမတၱာေတြ လိုေနတယ္..

အဲဒီ အားအင္ေတြကို သူတို႔ေလးေတြအတြက္ လူတိုင္ ေပးႏိုင္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္..

အိဖူးေရးထားတာေလးလည္း ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္..

တစ္ရက္ေတာ႔ ဦးေနာ္လည္း ဆက္သြယ္ၿပီး လိုက္ခဲ႔မယ္..

ခ်စ္ခင္စြာ..
ကိုရင္ေနာ္

littlebrook said...

:) အားလံုးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ...
လုပ္ႏိုင္ရဲ့သားနဲ႔ လုပ္သင့္ရဲ့သားနဲ႔ မလုပ္မိဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လ်စ္လွ်ဴရႈမိတာေတြေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနာင္တရမိမွာ ကြ်န္ေတာ္ေတြးေနမိလို႔ပါ ...

ေအာင္ဒီကန္ said...

ဟုတ္တယ္။ မွန္တယ္။ လုပ္ရေကာင္းမွန္း သိဖုိ႔လဲလိုေသးတယ္။ ျမန္မာအမ်ားစုက ေက်ာင္းႀကီးေတြေဆာက္ အလွႈႀကီးေတြေပးမွ အလွဴလို႔ထင္တတ္ၾကတယ္။

ေနာက္တစ္ေခါက္သြားရင္ လက္တို႔လုိက္ဦးဗ်ာ..။

ကလ်ာ said...

ေနာက္လည္း လိုက္ခဲ႔ေပးၾကပါဦးလို႔...

နန္းညီ said...

ေက်ာင္းထဲ ဓာတ္ပံုေလွ်ာက္ရိုက္ေနရင္း ရွင္းသန္႔ေျပာတာ သြားသတိရတယ္.. “စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေနတဲ့အေဆာင္ေတြကေတာ့ အပ်ံစားပါပဲေနာ္”လို႔ ေျပာေတာ့ “ဟုတ္တယ္ အေဆာင္ေတြကေကာင္းပါတယ္.. ဒါမယ့္ အစားအေသာက္အလွဴရွင္က ရွားတယ္” တဲ့.. ျမန္မာအမ်ားစုက ကဗၺည္းတင္လို႔ရတာမ်ိဳးပဲ လွဴခ်င္ၾကေတာ့ ခက္တာပဲ

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

သာဓုေခၚသြားပါတယ္ရွင့္
ဓာတ္ပံုေလးေတြကခံစားမွဳေပးတာအမွန္ပါ