Tuesday, August 11, 2009

တိမ္ေတြနဲ႔ အတူလိုက္သြားတဲ့ သူ

တိမ္ေတြမွာ ေျခေထာက္ပါသလားဟု ေမးတတ္ေသာ ညီေလးကြ်န္ေတာ့္မွာ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ တိမ္ေတြကိုေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း သတိရေစေသာ ညီေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္မွာရွိပါသည္။

ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးသည္ မ်က္ႏွာ၀ုိင္း၀ိုင္း၊ မ်က္နက္၀န္းေတာက္ေတာက္ေလးျဖင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းပါသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္က ထိုေကာင္ေလးသည္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ အမႈိက္ကေလးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကစားခုန္စားျပဳရာတြင္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစရံုမွလြဲ၍ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ သံုးမရပါ။

ေျပးတမ္းလိုက္တမ္းကစားရာတြင္လည္း သူမလိုက္ႏိုင္။ သူ႔ကိုေျပးေစလွ်င္လည္း သူကမေျပးႏိုင္။ သူသည္ ထမင္းသိုး ဟင္းသိုးမွ်သာ။ အိမ္မွထြက္၍ အျခားရပ္ကြက္ သို႔မဟုတ္ ေရနားကမ္းစပ္သြားလွ်င္လည္း သူ႔ကိုေခၚသြား၍မရ။ ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူ႔ကိုလိမ္၍ထြက္ရ ခ်န္ေျပး၍ ထားခဲ့ရႏွင့္ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက မ်က္၀န္းမ်ားမွတဆင့္ အခ်ိတ္အဆက္လုပ္ထား .. လူေနရာခြဲ .. သူမျမင္ႏိုင္ေလာက္ေသာေနရာမ်ားကို ခ်ဥ္းကပ္၊ ရုတ္တရက္ပုန္းေအာင္းကာ အသာလစ္ထြက္ၾကရပါသည္။
သူ႔အနားမွ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္းမသိ ရုတ္တရက္ေပ်ာက္ကုန္ေသာ သူမ်ားကို သူရွာမရပါ။
အိမ္၀င္းအလယ္တြင္ ေနာက္ဆံုးသူတစ္ေယာက္သာ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး ေနရရွာပါသည္။ သူသည္ မ်က္ႏွာေလးမဲ့ကာ မ်က္ရည္ေလး၀ဲကာ အေမျဖစ္သူဆီသြား၍ ငိုပါေတာ့သည္။

ဤကဲ့သို႔ သူအႀကိမ္ႀကိမ္ၾကံဳခဲ့ သူအႀကိမ္ႀကိမ္ငိုခဲ့ေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ သိရွိခံစားနားလည္ခဲ့ သနားမိခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးခဲ့ၾကသည္ေလ။

ကြ်န္ေတာ့္ညီေလး ႀကီးျပင္းလာခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ထက္အရပ္ျမင့္ပါသည္။
ေလထဲမားမားစြင့္ေနေသာ သစ္ပင္ရိုင္းေလးလို ျမင့္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးႏွင့္ သူ႔အေပါင္းအသင္းမ်ားသည္
စကားအသစ္အဆန္းမ်ားကို ေျပာၾကပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္မႏွစ္သက္ မရင္းႏွီးေသာကစားနည္းမ်ားျဖင့္ ကစားေလ့ရွိၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလး အခန္းထဲတြင္ စိမ္းေရႊေသာရနံ႔မ်ားႏွင့္ ေ၀့၀ဲေနေလ့ရွိသည္။
ေက်ာင္းစာအုပ္မ်ားသည္ ထာ၀စဥ္အသစ္စက္စက္မ်ားသာ ျဖစ္ေနေလ့ရွိၿပီး အေမႏွင့္လည္း မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္သည္မွာ ၾကာၿပီဟုဆိုပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးအတြက္ ထမင္းသိုး ဟင္းသိုးပမာျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ တိမ္ေတြသာေသာတစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလး၏ အခန္းတြင္း၌ ညီေလး၏အ၀တ္အစားမ်ားမရွိေတာ့ပါ။
မည္သည့္သက္ေသအခ်င္းအရာ တစ္စံုတစ္ခုကိုမွ် ခ်န္မထားခဲ့ဘဲ ထြက္သြားပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က သူငိုခဲ့သလို ကြ်န္ေတာ္ငိုခ်င္လာပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထားသြားခဲ့ေလၿပီ။ တိမ္ေတြမွာေျခေထာက္ရွိသလားဟု ေမးတတ္ေသာညီေလးကြ်န္ေတာ့္မွာ
မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ တိမ္ေတြကိုေမာ့ေငးတိုင္း ကြ်န္ေတာ္သတိရေစေသာ ညီေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္မွာရွိခဲ့ပါသည္။

16 comments:

jr.လြင္ဦး said...

အဲဒါ၀ဋ္လည္တာေပါ့။
တိမ္ေတြမွာေျခေထာက္မရွိေပမယ့္ တိမ္ေတြငိုတတ္ေၾကာင္း ညီေလးနဲ႔ ထပ္ေတြ႔ရင္ေျပာျပလိုက္ပါေလ..

Rita said...

ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်ိန္ေတြကိုပဲ သတိရမိတယ္

mirror said...

ဂ်ဴးရဲ့ လရဲ့ေအာက္ဘက္မုိင္အေ၀းမွာထဲက ညီကုိႏွစ္ေယာက္ကုိေျပးသတိရမိတယ္။

အေနာ္ said...

အုိး ဖတ္ပီးပီးခ်င္း ရင္ထဲ ဘယ္လုိျဖစ္သြားမွန္း မသိဘူး ကုိ brook ေရ
ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပါတယ္
အမ jr ေျပာသလုိပဲ တိမ္ေတြ ငုိတတ္ေၾကာင္း ညီေလးနဲ႔ျပန္ေတြ႕ရင္ အေသအခ်ာကို ေျပာျပလုိက္ပါေနာ္ :(

ATN said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အက္ေဆးေလးပဲ...
အေတာ္ထိရွသြားတယ္...

မယ္႔ကိုး said...

အက္ေဆးေလးေကာင္းလိုက္တာ တိုတိုေလးနဲ ့ ထိခုိက္မိပါတယ္။

Anonymous said...

ေမာင္ေလးေရ...ေကာင္းလိုက္တဲ့ေရးကြက္..
စာဖတ္သူေတာင္ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိ။
အမ်ားႀကီးဆက္ၿပီးေတြးေနမိၿပီ။ ကိုယ့္မွာလည္း
အဲ့လို အေတြ ့အႀကံဳမ်ိဳးရွိခဲ့ဘူးတယ္။
ညီေလးကိုေတြ ့ရင္ငယ္ငယ္တုန္းကလိုထပ္ၿပီး
ထားမသြားနဲ ့ေတာ့။ ဆုေတာင္းေပးတယ္ေမာင္ေလးေရ။
အစစ အရာရာအားလံုးအဆင္ေျပပါေစလို ့။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္...ခင္မာလာေအာင္...

NangNyi said...

ကမာၻကအလံုးႀကီးတဲ့.. ဒီေတာ့ တိမ္ေတြက တပတ္ေတာ့ျပန္လွည့္လာမွာ ေသခ်ာတယ္.. အရင္တိမ္တိုက္ပံုစံနဲ႔ေတာ့ နည္းနည္းကဲြျပားသြားႏိုင္ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါမ်ား ျပန္ေရာက္လာခဲ့ရင္ အမိအရဖမ္းၿပီးဆဲြထားလိုက္ပါ

purplemay said...

ညီေလး..ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲဟင္ ကို brook..။
တိမ္ေတြနဲ့တကယ္လိုက္သြားတာလား..။
ဖတ္ျပီးငိုမိတယ္..။

littlebrook said...

ပို႔စ္ေရွ႕ပိုင္းက ခ်န္ထားခံရတဲ့ညီေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္တကယ့္ညီေလးပါ..
ေနာက္ကေတာ့ မူးယစ္ေဆးသံုးၿပီး ဘ၀တြပ်က္သြားတယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ညီေလးအျဖစ္ေရးထားတာပါ
ဂ်ဴ ၊ မႀကီးရီတာ ၊ မယ္ရာ၊ ကိုေအာင္သာငယ္၊ မယ္ကိုးတို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
ခရမ္းေမေလး>> တိမ္ေတြေနာက္ကို တကယ္လိုက္သြားၾကတာပါ တခ်ိဳ႔ေတြျပန္ေရာက္လာတယ္ တခ်ိဳ႕ကဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေရာက္လာဘူး
နန္းညီ>> တိမ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ဖမ္းဆြဲလို႔မရဘူးကြယ္..သူတို႔အလိုရွိမွ ရြာက်တာမ်ိဳးေလ
မခင္မာလာေအာင္>> ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွထားမသြားေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ း)

ဖိုးဂ်ယ္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အက္ေဆးေလးဗ်ာ

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေရ..သိပ္ေကာင္းျပီးထိရွလြယ္တဲ့ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ပဲ။GOOD

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း ညီရိွတယ္ဗ် သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ကို ကြ်န္ေတာ္ ထုတ္ျပခဲတယ္...။သူလည္း အေပါင္းအသင္းမွားခ်င္တယ္ေလ တခ်ိန္လံုး မာန္မဲထားရတယ္..။သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကိုမခ်စ္ဘူးလို႔
ထင္ေနမွာပဲ...။ဒါေတြဘာေၾကာင့္ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေရးတဲ့
ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး တကယ္ကို ထိထိရွရွ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္တာပါ..။

tututha said...

ေျမာင္းေပါက္စေရ ေရးတတ္လိုက္တာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။

ိတိမ္ ဆိုတဲ့ အက္ေဆးေလးတပုဒ္ အစ္မလည္း ေရးဖူးတယ္။ အဲဒီအက္ေဆးေလး ရွာမရလို႔ ခု မတင္ရဘူး။ ဟိုးအရင္ ဟန္သစ္မွာ ပါခဲ့ဖူးတာ။ သတိရသြားျပီဟာ

littlebrook said...

တိမ္ေတြမွာေျခေထာက္ပါလားဆိုတာ အက္ေဆးတစ္ခုထဲက(ဆရာေနမ်ိဳးလို႔ ထင္ပါတယ္ ) စာေၾကာင္းပါ ... ကြ်န္ေတာ္ရတယ့္အေတြးက အဲ့စာေၾကာင္းကေန ျမစ္ဖ်ားခံပါတယ္..
ေက်းဇူး အမ ... ေကာမန္႔ေတြသာမရရင္ အားငယ္တယ္ ဟီးဟီး ...

Unknown said...

nice writing..
It's direct hit to my heart...