မုိးကသင္တန္းသြားမယ္ဆိုမွ စရြာေတာ့သည္။ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ပဲ ဆိုင္ကထြက္
ကားဂိတ္ရွိရာ လမ္းတဖက္ကိုကူးေတာ့ အံ့အားသင့္စရာကို ျမင္ရေတာ့သည္္။ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ မိုးအေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါ။ မိုးေရေတြထဲ ထီးမပါဘဲရပ္ေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္..။
သူမကတဖက္သို႔ မ်က္ႏွာလွည့္ထားေသာေၾကာင့္ သူမမ်က္ႏွာကို ကြ်န္ေတာ္မျမင္ရပါ။
ဆံပင္ရွည္မ်ားမွာ တဖြဲဖြဲႏွင့္အဆက္မျပတ္ရြာေနေသာမိုးေၾကာင့္ အေခ်ာင္းလိုက္ေလးေတြျဖစ္ေနၿပီ။
ကြ်န္ေတာ္ သူမအနားသြားလိုက္ဖို႔ သူမအေပၚထီးမိုးေပးလိုက္ဖို႔ အေတြးကဦးစြာေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။
ျဖစ္ပါ့မလား ငါ့ကိုေအာ္ထုတ္ခဲ့မွျဖင့္ .. ကြ်န္ေတာ့္အေတြးမ်ားရပ္တန္႔သြားၾကျပန္သည္။
သူမကုိ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ သူမအ၀တ္မ်ားေရစိုကုန္လ်င္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ္ၾကည့္ေကာင္းလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါသလား။ သူမတစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။
ကြ်န္ေတာ္ မဟုတ္ေသာ အျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ရွိပါေသးလား။ တစ္ေယာက္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔၀န္းက်င္တြင္
ရွိမေနပါ။ ကားမွတ္တိုင္ဟင္းလင္း မိုးေတြရြာေနစဥ္ စိုရြဲေနေသာဆံပင္မ်ားႏွင့္ ေကာင္မေလး ၊ ထီးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္...... ။
ကြ်န္ေတာ္ရပ္ေနစဥ္ ကြ်န္ေတာ္သင္ၾကားထားခဲ့မႈမ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ပတ္၀န္းက်င္၊ ကြ်န္ေတာ္ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္လာခဲ့ေသာ ထံုးဓေလ့မ်ား ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲ၀ယ္ တစ္ခုေရာက္လာလိုက္ ျပန္ထြက္သြားလိုက္ျဖင့္ လူးလားခတ္ေနေတာ့သည္။ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူကကြ်န္ေတာ့္ကို ိုဘယ္လိုျမင္မလဲဆိုသည္က အစ။
ထိုစဥ္ လမ္းတဖက္မွ အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ ေဂါက္ရိုက္သည့္အခါေဆာင္းေသာထီးႀကီးႏွင့္ လမ္းျဖတ္ကူးလာေလသည္။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ သူမကိုထိုအဘိုးႀကီးက မိုးေပးလိုက္ဖို႔ဆုေတာင္းေနမိသည္။
ထို႔ျပင္ ထိုအဘိုးႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဒုကၡေရာက္ေနတာ ပစ္ထားတဲ့ေကာင္လို႔ ကဲ့ရဲ့မွာလည္း စိုးရိမ္ေနျပန္သည္။ အဘိုးႀကီးသည္ မိန္းကေလးကိုၾကည့္ရံုသာၾကည့္သြားပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးေကာင္မေလးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္သြားရပ္လိုက္ပါသည္။
" ညီမေလး အကို႔ထီးယူၿပီး ကားဆက္ေစာင့္ပါ။ အကိုဟိုနားကဖုန္းဆိုင္ေလးမွာသြားရပ္မယ္။ ညီမေလးစီးမယ့္ကားလာေတာ့ အကို႔ကိုေခၚပါ .. အကိုထီးလာယူမယ္ ဟုတ္လား" ဟုေျပာလိုက္သည္။
ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘာလာေၾကာင္ေနတာလဲဟု ေမးလိုက္မွာကို ထိုအခ်ိန္တြင္ အလြန္စိုးရိမ္ေနပါသည္။
ေကာင္မေလးက ေခါင္းေမာ့လာပါသည္။ သူမမ်က္လံုးမ်ားမွာ နီရဲလ်က္ငိုထားဟန္ရွိပါသည္။
" ရတယ္ ... အကို ။ ညီမျပန္ေတာ့မွာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ဟုသာ သူမျပန္ေျပာခဲ့ပါသည္။
သူမအေျဖႏွင့္အတူ ကြ်န္ေတာ္စီးရမည့္ကား ကားမွတ္တိုင္သို႔ဆိုက္ေရာက္လာပါသည္။
ထိုကားသည္ ထိုမွတ္တိုင္သို႔ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ၿပီးခ်ိန္မွ ယခုထြက္လာသည့္အခ်ိန္အတြင္း ဆိုက္ေရာက္လာေသာ သံုးစီးေျမာက္ကားျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္သတိျပဳမိပါသည္။
ကားမွန္ျပတင္းတြင္ မိုးေရစီးေၾကာင္းမ်ား စီးဆင္းလ်က္.. ထိုျပတင္းကိုငိုင္ေတြၾကည့္ရင္း သတိရေနမိတာက
တစံုတေယာက္ကိုေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ ၀မ္းနည္းထိခိုက္ေနပံုရေသာ မိုးေရေတြထဲမွမိန္းကေလး။
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တြင္း၌ ျဖစ္ပ်က္ဆန္႔က်င္ေနေသာအရာမ်ားကိုသာ ကြ်န္ေတာ္ျပန္သံုးသပ္ေနမိပါေတာ့သည္။
Friday, June 26, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
စကားနဲ႔ေျပာတုန္းက ပိုေကာင္းသလိုပဲ.. စာကို အခ်ိန္ယူမေရးဘဲ အျမန္ေတြေရးတာမေကာင္းပါဘူးလို႔ မေျပာခဲ့ဖူးဘူးလား.. ကဲ
အင္း ဖတ္ၿပီး ဘယ့္ႏွယ့္ႀကီးမွန္းေတာ့မသိဘူး တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္သြားတယ္ ...
ၿၿပီးသြားေရာလား... !?
အင္း...
မိုးနဲ႕ ပါတ္သတ္တာေလးေတြကို ဖတ္ရရင္ ဘာကို လြမ္းလို႕ လြမ္းမွန္း မသိဘူးဗ်ာ။
ေမာင္ေလး ဖိနပ္ႏွစ္ထပ္ကြမ္းပ်က္တာေလးေရာမပါဘူးလား
မိညီမေျပာတာ လံုးဝလံုးဝ ေထာက္ခံ လက္ခံသေဘာတူ အားေပးပါတယ္
ေျမာင္းစုတ္ စာကိုေသခ်ာမေရးဘူး
သူေျပာျပတံုးကေတာ့ ကို္ယ္ေတြေတာင္ လြမ္းသြားရေသးတယ္
ခံစားခ်က္ေတြျပန္ေရာ္ေပး
ခ်စ္သုေ၀ ရဲ႔ တစ္ေယာက္စာမိုးကာ သီခ်င္းသတိရသြားၿပီ။
ဖတ္လိုပေကာငး္တယ္ဗ်ာ။ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ခံစားမႈတစ္ခု ခံစားသြားတယ္
မွတ္ခ်က္ ေကာင္မေလးကိုေၾကာင္ဖို႔ ဇာတ္လမ္းရွာတာလို႔ ဒီဇာတ္လမ္းကို နားေထာင္တဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေျပာၾကပါတယ္
း) အံ့ၾသစရာဗ်ေနာ္
စာေလးတိုေပမယ့္ ထိေရာက္တယ္။ ကၽြန္မေတာ့ ခံစားလို ့ရတယ္။ ေကာင္မေလးကိုေၾကာင္ဖို႔ ဇာတ္လမ္းရွာတယ္လို ့လဲ မခံစားမိပါဘူး။
Post a Comment