Wednesday, December 31, 2008

ကြ်န္ေတာ္ လြမ္းေနေသာၿမိဳ႔

ထိုၿမိဳ႕ေလးတြင္ ကြ်န္ေတာ္ေမြးဖြားခဲ့ၿခင္း မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ ထိုၿမိဳ႕ေလး၏ ေထြးေပြ႔မႈၿဖင့္
ကြ်န္ေတာ္လူလားေၿမာက္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ထိုၿမိဳ႕ေလးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု၊
အရိပ္မ်ားစြာကို သိမ္းဆည္းထားေသာ ၿပတိုက္ေလးတစ္ခုလည္း ၿဖစ္ပါသည္။
ၿမိဳ႕ငယ္ေလးသည္ဧရာ၀တီၿမစ္ အေရွ႕ဘက္ကမ္းေပၚတြင္ တည္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္။
ေတာင္တန္းမ်ားကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ၿမစ္တစ္စင္းကို ေနာက္ေက်ာ၌ဖြက္ထားေသာၿမိဳ႕ေလးသည္
ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းလွသည္။ ဧရာ၀တီၿမစ္တြင္းသြား သေဘၤာႀကီးမ်ား၏ ေနာက္ဆံုးဆိပ္ကမ္း၊
တရုတ္ၿပည္ ယူနန္နယ္ႏွင့္ နီးကပ္စြာတည္ရွိၿခင္းတို႔က ၿမိဳ႕ေလး၏ အားသာခ်က္မ်ားၿဖစ္သည္။
ေရွးယခင္က လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ရေသာၿမိဳ႔ေလးသည္
ယခုအခါ အသံေလးတစာစာၿဖင့္ စြာလ်က္ရွိေနၿပီ။ ၿပဴတင္းေပါက္ဖြင့္လိုက္လွ်င္
ေလေၿပေလညွင္း၀င္လာမည္ ၿဖစ္သကဲ့သို႕ ပိုးမႊားမ်ားလည္း ၀င္လာႏိုင္ေၾကာင္း၊
ထို႕ေၾကာင့္ ကိုယ္ခံအားေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ထားဖို႕လိုအပ္ေၾကာင္း တရုတ္ေခါင္းေဆာင္
တိန္႔ေရွာင္ဖိန္က ေၿပာခဲ့ဖူးသည္။ ၿမိဳ႕ေလးသည္ ထိုစကားကို အေလးမထားႏိုင္ခဲ့ပါ ။
ကိုယ္ခံအားေကာင္းဖို႕ထက္ လူတြင္က်ယ္ၿဖစ္ဖို႕သာ အေရးႀကီးေနခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ေလးမွ လူမ်ားသည္
ပညာမည္မွ်တတ္သည္ထက္ အိတ္ထဲတြင္ ေငြမည္မွ်ပါသည္ကိုသာ အာရံုစိုက္ေနခဲ့သည္။
ၿမိဳ႕ေလးမွလူငယ္မ်ားအေနၿဖင့္လည္း ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားက လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို
ၿဖည္႔ေပးမည္ မဟုတ္ဟု ေတြးေတာလုပ္ကိုင္လာၾကသည္။ေခတ္ေပၚ လိႈင္းလံုးမ်ား၏ ရိုက္ခတ္မႈကို
ၾကံ႕ၾက့ံခံႏိုင္ရန္ ၿမိဳ႕ေလးတြင္ ကိုယ္ခံအားမေကာင္းခဲ့ပါ ။ အေမွာင္တို႕ႀကီးစိုးေသာေန႔ရက္တို႕
အစၿပဳခဲ့ေလၿပီ။ တိုင္းၿပည္၏ရတနာမ်ားစြာတို႔သည္ နယ္စပ္တေလွ်ာက္မွ တဖက္ႏိုင္ငံသို႔ ေခါင္းငံု႔
ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ထိုရတနာမ်ားႏွင့္အတူ ေစာင့္စည္းအပ္ေသာတရားတို႔လည္းပါသြားေၾကာင္း
သိရွိၾကပါသလား။ တဖန္ တဖက္ႏိုင္ငံမွ အေကာက္ခြန္မဲ့ပစၥည္းမ်ားႏွင့္အတူ မူးယစ္ေဆး၊
လိင္ႏွင့္ဆက္စပ္ေသာေရာဂါ၊ က်ိဳးပဲ့စုတ္ၿပတ္ေနေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားသယ္ေဆာင္၍
ၿပန္၀င္လာၾကေၾကာင္းသိရွိၾကပါသလား။
ေရွးယခင္က ဂစ္တာသံတို႔ၿဖင့္ စည္လြင္ေနတတ္ေသာ ၿမစ္ကမ္းေဘးအုတ္ခံုတို႔သည္
ယခုအခါတိတ္ဆိတ္လ်က္။ ၿဖဴစင္ေသာမ်က္ႏွာမ်ားစြာတို႔ ၿဖဴေလ်ာ္သြားသည္႔အၿဖစ္တို႔ကိုလည္း
ၿမိဳ႔ေလးက သူ႔လမ္းေထာင့္ခ်ိဳးတိုင္းတြင္ သိမ္းဆည္းထားခဲ့သည္။
ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္တို႔အုပ္ဖြဲ႕ ပ်ံသန္းတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ၿမိဳ႔ေလးကို လြမ္းပါသည္။ၿမိဳ႔ေလးေကာ
နဂါးေငြ႔တန္းမ်ားၾကား နစ္ေမ်ာေနဆဲလား။ အိပ္ေနလ်က္ လမ္းေလ်ာက္ေနတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရာ
ဘယ္လိႈင္းကို လမ္းၾကဳံစီးေနတုန္းလဲ ....ေမးခြန္းမ်ားစြာႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္လြမ္းမိပါသည္....။

3 comments:

ဖိုးဂ်ယ္ said...

ၿမိဳ႕ေလးကို ေဖၚျပထားတာေလးက
သဘာ၀က်တယ္ဗ်ာ စိတ္မ်က္လံုးထဲမွာ
ျမင္ေယာင္လာတယ္။

NangNyi said...

အရင္ၿမိဳ႕ေလးကို လာလည္ဖို႔ မမီလိုက္တာ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ.. ဒါေပမယ့္လည္း ဘတ္စ္ကားအိတ္ေဇာေငြ႔ေတြ.. အေပးအယူေတြ.. ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဒီၿမိဳ႕ႀကီးထက္ စာရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီး လတ္ဆတ္ပါေသးတယ္ေလ..

mirror said...

ညီမလဲ လုိက္လြမ္းလုိက္တာ။ေပ်ာ္စရာၾကီး သူတုိ႔ေနရာေတြက..မနာလုိဘူး..တကယ္