Tuesday, December 30, 2008

ေလလႊင့္သူရဲ႕ အေတြးမ်ား

ေန႔ေတြတိုင္းဟာ ေခါက္ရိုးက်ိဳးလို႔....။ မနက္အိပ္ေနရာက ႏိုးတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို
သံပတ္တင္းဖို႔ ေမ်ာ္လင့္ၿခင္းကို လိုက္လိုက္ရွာရတာကိုက အလုပ္တစ္ခု။
ေဘးခ်ထားတဲ့ေဆးလိပ္တိုကို အၿငိဳးနဲ႔ကိုက္ၿပီးမီးညွိေတာ့ ေမေမမွာထားတဲ့စကားကိုသတိရတယ္။ ငါတစ္ခါကေရးဖူးသလိုငါတကယ္ပိုင္တာ ၿဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့တိမ္နဲ႔ အေဖာ္မဲ့အိပ္မက္ေတြပဲၿဖစ္ေနမလား..။
အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲသူငယ္ခ်င္းကို ၾကည္႔ေတာ့သူကလည္း သူ႔အိပ္မက္နဲ႔သူ..။
ဘယ္သူမဆို ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ပဲလား...၊ အိပ္မက္ေတြကေကာ ဆက္စပ္တတ္ၾကသလား...။ ငယ္ငယ္ကအတူတူမက္ဖူးတဲ့ အိပ္မက္အေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းကိုလွမ္းေမးေတာ့...
ၿပံဳးရင္း စိတ္ကူးသိပ္မယဥ္နဲ႔လို႔ ေၿပာတယ္...။
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ဖတ္လက္စစာအုပ္ေလးပစ္ထည္႔ၿပီး လမ္းေပၚထြက္ခဲ့ေတာ ့ေနေရာင္က စူးစူးနစ္နစ္လင္းလို႔...။ ကတၱရာလမ္းအစပ္မွာ ရပ္ၿပီးစဥ္းစားမိေနတာက လက္ထဲကေဆးလိပ္တိုကို ပစ္ခ်သင့္မသင့္။ ဖတ္မိတဲ့စာအုပ္နာမည္ကို ၿပန္ေတြးၾကည္႔ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးစာအုပ္ေလးဆိုတာကို မွတ္မိေနတယ္။ ေသးငယ္တဲ့အၿပစ္ေတြက က်ဴးလြန္ရတာလြယ္ပါတယ္။ ေတာက္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေဆးလိပ္တိုမွာ အရိုးထိစြဲေနေသာအစြဲမ်ား ပါသြားပါေစ...။
လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ လိုခ်င္တက္မက္မႈ အေၾကာင္းကို ကြဲၿပားစြာနားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ ေၾကာ္ၿငာဘုတ္ႀကီး ေတြကအုပ္မိုးလို႔။ စိတ္ေၿဖေဖ်ာက္ရံုနဲ႔ စိတ္ေၿပေပ်ာက္မလား။ သက္ၿပင္းခ်ၿပီး ေရွ႔ကိုေမွ်ာ္မိေတာ့ ေခတ္တစ္ခုလံုးက မုဆိုးရာသီ.....................။

4 comments:

NangNyi said...

ေသးငယ္တဲ့အၿပစ္ေတြက က်ဴးလြန္ရတာလြယ္ပါတယ္...
ေသးေသးႀကီးႀကီး အျပစ္ျဖစ္မယ့္တူတူေတာ့ ႀကီးတာက်ဴးလြန္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္..

little brook said...

ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ့

mirror said...

ေၾသာ္..အေရးထဲ..:)

ဖိုးဂ်ယ္ said...

က်ေတာ္လဲ ေခါက္ရိုးက်ိဳး ၀တ္စံုကို
လဲခ်င္ေနတာၾကာပါပီဗ်ာ