Wednesday, June 10, 2009

ဘာမွမဟုတ္

ကြ်န္ေတာ္ အားပါးတရ ရီေမာမိသည္။ သေဘာၾကသည္။ နာက်င္လာသည္။ နာၾကည္းလာသည္။
သေရာ္ေမာ္ကားလုပ္လိုေသာစိတ္က လူကိုရယ္ေမာလိုက္ရန္ လႈံ႔ေဆာ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္ ရယ္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း လမ္းေပၚက ေလတိုက္တိုင္း ဒလိွမ့္ေခါက္ေခြးလြင့္ေနတဲ့ ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္လူ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္တစ္လံုးသာသာပါ။ ေတာ္ပါၿပီ။ စိတ္ကုန္တယ္၊ စိတ္ပ်က္တယ္။ စိတ္ကုန္စရာကိုေကာင္းတယ္။

6 comments:

jr.lwinoo said...

ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာပူေလာင္ေနတယ္ဗ်ိဳ႔..

လမ္းေပၚက ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ လိုက္ေကာက္တဲ့ကေလးေတြနဲ႔ေတြ႔နိဳင္ပါေသးတယ္ဗ်ာ..

( း) စိတ္ညစ္ေနတယ္ဆိုလို႔ေနာက္တာေနာ)

littlebrook said...

ရပါတယ္ဗ်ာ

နန္းညီ said...

ဘာေတြျဖစ္ေနျပန္သတံုး

mirror said...

စိတ္ခံစားမႈကုိ အတင္းသြတ္သြင္းျပီးၾကည့္စရာမလုိေပါင္..။
ေလးနက္စြာ..ခံစားမိပါသည္

Andy said...

!?

ဖိုး၀ရုပ္ said...

ကိုစိုင္း
စာေတြအမ်ားႀကီးေရးျဖစ္တယ္ေနာ္၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေမြးေန႕မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ ...
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရတဲ့အပိုင္းကေလးကေတာ့ ကိုစိုင္းဟာလြန္ခဲ့တဲ့ကိုးႏွစ္ကအတိုင္းပဲ၊
အနီရဲရဲလို႕ပဲ စိတ္ထဲျမင္ေနတယ္၊
ဘာမွ မေျပာင္းလဲသလိုပဲ၊
နားထင္ရိုးႀကီးႀကီးေတြနဲ႕ က်ံဳ႕ထားတဲ့မ်က္ေမွာင္ကအစေပါ့၊
ေမြးေန႕မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေဂ်ာင္း .....